Θα με συγχωρήσουν οι άλλες πόλεις αλλά μια τέτοια μέρα δε θα ήθελα να είμαι πουθενά αλλού εκτός από την Πάτρα!

Όποιος σπούδασε  Πάτρα ξέρει πως είναι εκεί…για όσους δεν ξέρουν θα σας πω εγώ!

Ξυπνάς το πρωί (όταν λέμε πρωί μη το δέσετε σχοινί κορδόνι φοιτητές ήμασταν! 12 – 1 περίπου άνοιγε το μάτι) και ετοιμάζεσαι να πάς για καφεδάκι με τους φίλους σου! Νίβεσαι, σαπουνίζεσαι, καλλωπίζεσαι κι έξω από την πόρτα!

Με το που ανοίγεις τη πόρτα του σπιτιού σου, σου  ’ρχεται το πρώτο κύμα τσίκνας! Κοιτάς ψηλά τον ουρανό και δε μπορείς να δεις μπλε  γιατί σύννεφα καπνού θολώνουν το οπτικό σου πεδίο!

Προχωράς την Κωνσταντινουπόλεως (που μετά γίνεται Μαιζώνος) και βλέπεις μπροστά έξω από όλα τα μαγαζιά να υπάρχει κι από μία ψησταριά! Είτε είναι σουβλατζίδικο (αυτό έλειπε), είτε είναι γραφείο, είτε είναι κατάστημα ρούχων, όλοι το τσικνίζουνε!

Φτάνεις Όλγας και βλέπεις όλο το φοιτητομάνι να λιάζεται στις καρέκλες! ’λλος φραπεδάκι, άλλος μπύρα, το απαραίτητο μεζεδάκι φυσικά! Αυτή είναι ζωή! Αραλίκι…

Συναντάς τους φίλους σου και κατευθύνεσαι προς Ραδινού! Εκεί είναι το μεγάλο πάρτι! Η Ραδινού είναι ένας μικρός πεζόδρομος με καφετέριες και εστιατόρια! Εκείνη τη μέρα λοιπόν συνεννοούνται όλοι οι καταστηματάρχες και αγοράζουνε «τόνους» από οτιδήποτε ψήνεται (από ποιότητα μη ρωτήσετε…) και μοιράζουνε σε οποίον  περάσει! Τι σουβλάκια, τι λουκάνικα, τι μπύρες…πάρε κόσμε να χεις!!!

Αφού φας το μεζεδάκι σου καταλήγεις Αγ. Νικολάου για καφέ! Συναντάς παντού γνωστούς, γιατί κανείς φυσικά δε πάει στη σχολή μια τέτοια μέρα!

Το βράδυ όλο και κάπου θα έχεις κανονίσει να πάς να συνεχίσεις το τσίκνισμα και παντού επικρατεί καρναβαλικό κλίμα! Κανά Σινιάλο, καμιά Κλιματαριά…!

Ωραία μέρα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!