Φίλοι, φίλες,

από ότι βλέπετε έχω βάλει στο μυαλό μου μια σπουδαία λέξη για τον κάθε άνθρωπο, την ΕΛΠΙΔΑ. Μια λέξη που πολλές φορές μας κρατάει στην ζωή, μας δίνει αισιοδοξία για να προχωράμε στη ζωή, αρκεί βέβαια να μην μας κοιμίσει, γιατί τότε ο κίνδυνος να βρεθούμε σε πολύ πιο δύσκολες καταστάσεις από ότι διερχόμαστε κάποιες στιγμές στην ζωή μας, γίνεται μεγαλύτερος.

Σε αυτή όμως την συγκυρία που βρισκόμαστε, η Ελπίδα, η βαρύτερη λέξη για τον άνθρωπο, έχει πεθάνει. Μας την πέθαναν οι αθεόφοβοι πολιτικοί, ιδιαίτερα οι νέοι κυβερνήτες που το καράβι που λέγεται Ελλάδα το οδηγούν πάνω στα βράχια. Και ο μεγάλος κυβερνήτης δυστυχώς δεν έχει γερά μπράτσα γα να γυρίσει το τιμόνι και να σώσει το καράβι. Και παρότι το παίζει αθλητικός τύπος, και ασχολείται για το θεαθείναι με πολλά σπορ, όπως σε κάποιες άλλες εποχές «ο μεγάλος τιμονιέρης»  Μάο Τσε Τουγκ, τίποτα δεν μπορεί να κάνει. Αυτά που κάνει είναι μόνο εκείνα που δεν μπορούσε να κάνει η Νέα Δημοκρατία, γιατί οι Πασόκηδες θα το έκαιγαν το Κράτος ολόκληρο, αν τολμούσε να κόψει μισθούς και λοιπά.  ΚΑΙ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΚΑΤΙ, για να λέω και του στραβού το δίκιο,  δεν κάνει και άσχημα γι’ αυτούς που έχουν παχυλές απολαβές. Το δυστύχημα είναι πως σακάτεψε και τους μικροσυνταξιούχους, και μικροαμοιβόμενους που είναι και ο αδύναμος κρίκος στην ζωή.

Ο φανατισμός σε αυτή την παράταξη, τους Πασόκηδες εννοώ,  είναι τόσο μεγάλος που ενώ τους έχει μαδήσει οικονομικά, ακόμα εξακολουθούν να τον στηρίζουν. Όμως όταν ο μισθός τους φθάσει τα 500 ευρώ τότε και αυτοί θα στραφούν εναντίον του. Ήδη αρκετοί τον ξέχασαν, αφού δεν πήγαν να ψηφίσουν, κάνοντας την βουβή τους διαμαρτυρία.

Όμως ως πότε ο Ελληνικός Λαός θα ανέχεται την καταστροφή; Ως πότε η ανύπαρκτη αντιπολίτευση θα ανέχεται αυτή την κυβέρνηση;

Ως πότε τα μέσα μαζικής ενημέρωσης θα μας κοροϊδεύουν δίνοντας ψεύτικη στήριξη;

Τι τέλος πάντων έχει αυτός ο κυβερνήτης για να προσπαθούν με ψευτιές να τον προβάλουν και να τον στηρίζουν;

Δεν βλέπουν τύπος και τηλεόραση πως τα έσοδά τους συνεχώς μειώνονται και κινδυνεύουν να κλείσουν παρασύροντας χιλιάδες εργαζόμενους σε αυτά στην ανεργία;

Για να δω τα πρωτοπαλίκαρα των μέσων αυτών σαν φτωχύνουν τι θα λένε;

Και ο πρόεδρος της Δημοκρατίας τι κάνει; Γιατί κάθεται οχυρωμένος στο παλάτι του και δεν επεμβαίνει, αφού έχει τον τρόπο;

Δεν βλέπει τι έγινε στην Τυνησία στην Αργεντινή και αλλού; Δεν πρέπει κάτι να κάνει για την σωτηρία των Ελλήνων; Και φυσικά ξέρει τι πρέπει να κάνει. Από ευχολόγια και παραινέσεις δεν έχουμε ανάγκη. Όσο είναι καιρός να συγκαλέσει όλους τους αρχηγούς των κομμάτων και εκπροσώπους όλων των τάξεων και ομάδων του Λαού σε ένα μεγάλο θέατρο και να συζητήσουν πως θα σωθεί η Πατρίδα.

Οι άνθρωποι του μόχθου, οι πετυχημένοι τίμιοι επιχειρηματίες μπορούν να προσφέρουν πολλές ιδέες και λύσεις. Ξέρουν περισσότερα από τους  φυγόπονους πολιτικούς, αυτούς που έχουν σαν επάγγελμα την πολιτική, την στιγμή που έπρεπε να την έχουν σαν λειτούργημα.

ΚΥΡΙΟΙ ΔΩΣΤΕ ΜΑΣ ΕΛΠΙΔΑ, δώστε όνειρα στα μικρά παιδιά, εργασία και μέλλον στα μεγαλύτερα.

Μην κάνετε το παν το σκοτάδι που έπεσε πάνω από την όμορφη χώρα μας και τον περιούσιο Λαό μας να γίνεται βαθύτερο.

ΔΙΩΞΤΕ ΤΟΥΣ ΞΕΝΟΥΣ εκμεταλλευτές.

Δανειστείτε ότι χρωστάμε από χώρες που προσφέρονται να μας δανείσουν με πολύ μικρότερο επιτόκιο και δώστε τα δάνεια που πήρατε μια και έξω.

Βάλτε μπροστά να βγάλετε τα πετρέλαιά μας και τον τεράστιο ορυκτό μας πλούτο, και ξαναπροσπαθήστε να γυρίσει πίσω όλο το νέο κύμα των νέων ανθρώπων μας που πήρανε το δρόμο της ξενιτειάς. Μόνο έτσι θα σας συγχωρήσουμε, μόνο έτσι θα γυρίσει η χαρά στα πρόσωπά μας.

Μόνο έτσι ίσως σας ξαναγαπήσουμε.

Μόνο  έτσι πούμε ένα Θεός να τον συγχωρέσει για όσους πολιτικούς κυβέρνησαν την χώρα τα τελευταία 50 χρόνια και για τον καθένα χωριστά ανάλογα με το πόσο ζημίωσε ή οφέλησε την χώρα.

Αυτά αγαπητοί μου και αγαπητές μου,

συμβουλεύοντά σας να κάνετε, εν ΕΙΡΗΝΗ βέβαια, τον αγώνα σας.

Γιατί από τους πιο νέους περιμένουμε την Ανάσταση σε αυτή την χώρα.

Στείλτε ένα γράμμα στην κυβέρνηση  με τα παράπονά σας, με τις ιδέες σας. Θα τους είναι χρήσιμα. Ίσως σκεφθούν καλύτερα και αναθεωρήσουν τις εσφαλμένες καταστροφικές αποφάσεις τους.

Όσο δεν μιλάτε, όλο και περισσότεροι θα μπαίνετε στην ανεργία. Ότι σκληρότερο υπάρχει για τον καθένα μας. ΜΗΠΩΣ Η ΕΛΠΙΔΑ ΔΕΝ ΠΕΘΑΝΕΙ ΠΟΤΕ, ΟΠΩΣ ΠΡΙΝ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΠΟΥ ΥΠΗΡΧΕ. Μηπως και  η Ελλάδα δεν γίνει ένα απέραντο νεκροταφείο

Γεια σας και προσπαθήστε να αποτινάξετε από πάνω σας όλη αυτή την μαυρίλα πού σε όλους πλακώνει την καρδιά μας, τουλάχιστον με ένα χαμόγελο, έστω και με ένα αστείο όταν συναντιέστε με τους φίλους σας.

adreo