Πώς γίνεται η ανακύκλωση

Η συσκευασία της Tetra Pak αποτελείται από τρία υλικά: χαρτί (75%), αλουμίνιο (20%) και πολυμερή (5%). Στο πρώτο στάδιο ανακύκλωσης διαχωρίζονται οι ίνες από τα υπόλοιπα υλικά, δηλαδή από το πολυαιθυλένιο και το αλουμίνιο.

Αρχικά οι υπάλληλοι του μύλου καθαρίζουν τη μάζα των συσκευασιών από τα άλλα σκουπίδια, όπως πλαστικές σακούλες και πετραδάκια. Υστερα οι συσκευασίες τοποθετούνται σε έναν μεγάλο κάδο με νερό, στον λεγόμενο πολτοποιητή, όπου στροβιλίζονται για 15 με 20 λεπτά. Ο στροβιλισμός -παρόμοιος με εκείνον των πλυντηρίων- διαχωρίζει τις ίνες μέσω της τριβής και βοηθάει το χαρτί να διαλυθεί πιο γρήγορα. Οι ίνες απορροφούν το νερό και γίνονται μέρος ενός πολτού ινών. Τα μη χάρτινα στοιχεία είτε επιπλέουν είτε βουλιάζουν και μπορούν να διαχωριστούν, να διαλυθούν ή να διηθηθούν.

Ο πολτός προορίζεται για τα προϊόντα χαρτιού. Το μείγμα αλουμινίου και πολυαιθυλένιου περνάει στη δεύτερη φάση ανακύκλωσης, κατά την οποία το μείγμα καθαρίζεται από ένα 10% πολτοποιημένων ινών που έχει απομείνει και τοποθετείται σε έναν τεράστιο κυλινδρικό σωλήνα, όπου δεν υπάρχει καθόλου αέρας. Εκεί πραγματοποιείται η πυρόλυση. Σε θερμοκρασία 400ο C, το πλαστικό ουσιαστικά δεν καίγεται, αλλά διασπάται και μετατρέπεται σε αέριο, η σύσταση του οποίου είναι παρόμοια με εκείνη του φυσικού αερίου. Το αέριο αυτό χρησιμοποιείται για να καλύψει 10% των αναγκών του μύλου σε ενέργεια. Το αλουμίνιο παραμένει ως έχει και πωλείται ως πρώτη ύλη.

«Από την ίνα πάμε πάλι σε ίνα, από το αλουμίνιο σε αλουμίνιο και από το πολυαιθυλένιο στην ενέργεια. Το αλουμίνιο μπορεί να επαναχρησιμοποιηθεί για την κατασκευή άλλων προϊόντων και το πολυαιθυλένιο γίνεται ενέργεια», επισημαίνει ο κ. Vila.

Και μετά;

Οι ίνες που προκύπτουν από τις χάρτινες συσκευασίες τροφίμων μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως πρώτη ύλη για την παραγωγή νέων χάρτινων προϊόντων, όπως χαρτιά εκτυπώσεων, χάρτινες σακούλες, χαρτιά υγιεινής, χαρτιά επένδυσης για κουτιά γκοφρέ, χαρτόκουτα, χαρτί για προμήθειες γραφείου. «Δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ξανά σε συσκευασίες υγρών τροφίμων, όμως έχει άλλες χρήσεις. Πρόκειται για καλής ποιότητας ίνα. Εχουμε κάνει τρεις μελέτες και όλες καταλήγουν σε αυτό το συμπέρασμα», αναφέρει ο κ. Vila.

«Επιπλέον, το πολυαιθυλένιο και το πολυπροπυλένιο δεν καίγονται, αλλά διαχωρίζονται και διασπώνται σε επιμέρους τμήματα. Αλλά ακόμη και αν καίγονταν, δεν θα αποδέσμευαν τοξικά, καθώς δεν περιέχουν χλώριο και ο χώρος είναι κλειστός», εξηγεί, όταν του εκφράζουμε τις περιβαλλοντικές μας ανησυχίες σχετικά με την πυρόλυση και τα τοξικά που εκλύονται στο περιβάλλον.

Αν και το σύστημα αυτό ξεκίνησε να λειτουργεί το καλοκαίρι, είναι σχεδόν σίγουρο ότι την επόμενη χρονιά θα έχει μπει στη μαζική παραγωγή. Αραγε, η Stora Enso θα πουλήσει την τεχνολογία, δηλαδή το σύστημα της πυρόλυσης ή το «know how»; Σύμφωνα με τον κ. Vila, τίποτα δεν είναι ακόμα βέβαιο. «Σχεδιάσαμε το σύστημα για να δέχεται 30.000 τόνους και στην πορεία διαπιστώσαμε ότι μπορεί να πάρει 60.000, δηλαδή το διπλάσιο. Ακόμα μαθαίνουμε…»

Από τον εν λόγω μύλο περνούν καθημερινά περίπου 5 εκατ. συσκευασίες. Εδώ καταλήγουν συσκευασίες από την Πορτογαλία, τη νότια Γαλλία, τη Γερμανία αλλά και την Ελλάδα. Στη χώρα μας οι συσκευασίες της Tetra Pak συγκεντρώνονται στην Ελληνική Εταιρεία Αξιοποίησης Ανακύκλωσης και κατόπιν μεταφέρονται στο μύλο της Stora Enso ή όπου αλλού υπάρχει η αντίστοιχη τεχνολογία της ανακύκλωσης, όπως στην Κίνα. Συνολικά η Tetra Pak ανακύκλωσε το 2009 πάνω από 27 δισ. συσκευασίες, ενώ κάθε χρόνο αυξάνει την ανακύκλωση κατά περίπου 1 δισ.!