Νυχτώνει γύρω στις 9. Τελειώνουν κι οι ειδήσεις..τόσο βαρετό σκηνικό στον Ιούλιο των 13 σου χρόνων. Κάθε Ιούλιος ίδιος κι απαράλαχτος κι εσύ ως έφηβη βαριέσαι! Μα με το δίκιο σου! Δεν είσαι πια παιδί. Η γιαγιά θα τηγανίσει πατάτες και μελιτζάνες. Ο παππούς θα φάει πρώτος και θα πάει να λύσει σταυρόλεξο. Η γιαγιά θα πλύνει τα πιάτα και θα κάτσει έξω. Η μαμά θα πάρει τηλέφωνο για να πει πως θα έρθει το Δεκαπεντάυγουστο. Η τηλεόραση παίζει επαναλήψεις. Στις 12 έχεις ήδη πέσει για ύπνο.

Το πρωί θα ακούς κότες και τρακτέρ. Θα πας στη θάλασσα, αλλά θα έχει κύμα και θα μελαγχολήσεις. Εμ, έτσι είναι το Ιόνιο! Θα γυρίσεις και θα φας και  θα κάνεις μεσημεριανή ησυχία. Και θα κλαις και θα χτυπιέσαι και  θα θες τη  μαμά σου!  Κι άντε πάλι από την αρχή η μέρα, σα φωτοτυπία!

Βάζεις ΝΕΤ, μπας κι ανοίξει το μάτι σου από το "Μένουμε Ελλάδα", και πέφτεις πάνω σ' αυτή τη διαολεμένη διαφήμιση που σου φέρνει σφύξιμο στην καρδιά, κόμπο στο στομάχι, λυγμό!

Αυτή η υπόχρουση την κάνει όλη τη δουλειά. Φυσικά τα καλοκαίρια σου έχουν αλλάξει. Αλλά δεν μπορείς να μη συγκινηθείς! Κι ενώ είναι ακόμα χειμώνας (μιας κι έξω χιονίζει) εσύ σκέφτεσαι πως τα πράγματα ίσως και να είναι πιο "παλιά" μέχρι το καλοκαίρι. Μα βέβαια! Το καλοκαίρι μας φέρνει όλους πιο κοντά!  (Ελπίζω, δηλαδή, να θυμηθεί τη δουλειά του εγκαίρως ως εποχή!)

Εικόνα 1: Το κάστρο Χλεμούτσι, που φαινόταν από μακριά.

Εικόνα 2: Η καταθληπτική παραλία των Σαβαλίων.

*Αφιερωμένο σε όλα τα παιδιά που έκαναν υποχρεωτικές διακοπές με τον παππού και τη γιαγιά, γιατί οι γονείς δουλεύανε!*