Η ωρα ειναι 10 το βραδυ,ειμαι ακομα στο γραφείο πελαγωμένος από τις εκρεμμότητες και νιωθω πως αυτη η βδομάδα δεν εχει ξεκινησει και παρα πολυ καλά... να τα πω?

Ξεκινώντας απο το Σ/Κ, το Σαββατο βραδυ που βγήκαμε με εναν φίλο μου, στην επιστροφή προς το αμαξι ανακαλύψαμε πως μας ειχε πάρει η Τροχαία τις πινακίδες! ευτυχώς ειχαμε πάει με το αυτοκίνητο του φιλου μου... οποτε γλύτωσα εγω.

Η Κυριακή πέρασε σχετικά ανώδυνα, με μονο χαρακτηριστικό την εργασία απο το σπίτι για διάφορες εκκρεμμοτητες που ειχαν προκυψει με τη δουλειά.

Την Δευτερα ανακάλυψα μια απίστευτη προσωπική πατάτα που εκανα στν δουλειά, η οποία θα με αναγκάσει τις επόμενες μέρες να φευγω στα μαυρα μεσάνυχτα για να την διορθωσω.

Σήμερα το πρωι η αδερφή μου τράκαρε στην Αττική Οδό, ευτυχώς χωρίς να πάθει αυτή τίποτα. Το αμαξάκι της ομως θα μείνει καμια 15 μερες στο συνεργείο, και θα ξεκινήσουν τα τρεχάματα σε τροχαίες, ασφαλιστικές κτλ κτλ. Επίσης πλεόν το μονο αυτοκινητο στην οικογενεια ειναι το δικό μου, οπότε τ μεγαλύτερο μερος ολων των τρεξιμάτων θα το φαω εγώ.

Τι άλλο? δεν θυμαμαι!

Η γκαντεμιά με περιτριγυρίζει, και φοβαμαι πως συντομα θα πέσει και πανω μου, γιατι προς το παρόν τα παθαινουν κατά βάση οι γυρω μου! Το νου σας, απομακρυνθείτε!

Αυτά τα ευχάριστα! Επιστρεφω στην δουλειά, μπας και κοιμηθώ σήμερα στο σπίτι μου και οχι στο γραφείο! Ελπίζω αυριο να μην εχω να πω περισσότερα δυσαρεστα, για εχω αρχίσει να νιώθω σαν τον Πάνο Σόμπολο!