Πόσες φορές δεν έχω επαναλάβει στην ζωή μου αυτή την φράση: "Εγώ αλλιώς τα είχα σχεδιάσει..." Αυτό το σχέδιο ζωής ποτέ μου δεν καταφέρνω να το κουμαντάρω ...σαν ένα κακοκομμένο πατρόν που δεν λέει να στρωθεί με τίποτα. Όλο το κόβω, το στριφώνω και εκείνο όλο ξηλώνεται, ατίθασο και άτακτο καθώς είναι για να με δυσκολεύει.

Έτσι συχνά πιάνω τον εαυτό μου να μουρμουρίζει αυτή την φράση "Εγώ αλλιώς τα είχα σχεδιάσει...". Κάθε ανατροπή με κατευθύνει σε μια πορεία και ξανασχεδιάζω της ζωής μου το πλάνο πάλι και πάλι αλλάζοντας κατευθύνσεις, αφαιρώντας ή προσθέτοντας δεδομένα. Αναρωτιέμαι όμως πως γίνεται ότι σωστά είχα σχεδιάσει και κατασταλλάξει να ανατρέπεται κάθε φορά? Λες και σχεδιάζω πάνω σε μαυροπίνακα με κιμωλία που σβύνει στο πέρασμα μιας δυνατής μπόρας.

Εγώ αλλιώς τα είχα σχεδιάσει ... και μετά από τόσες αλλαγές έχω ξεχάσει ποιός ήταν ο αρχικός μου προορισμός, ποιό ήταν το αρχικό μου σχέδιο ζωής ... αλλά όλες αυτές οι ανατροπές, οι αλλαγές και οι τροποποιήσεις μπορεί να μην είναι και τόσο κακές τελικά...