...πάντα προσπαθώ να καταλάβω

πράγματα που δεν έχουν ειπωθεί ποτέ

και οι  γύρω μου "απαιτούν" να καταλάβω χωρίς να έχουν βγάλει λέξη!

Και ναι αντιλαμβάνομαι και καταλαβαίνω αλλά πόσο σίγουρη μπορώ να είμαι γι’ αυτά αν δεν τα έχω ακούσει , αν δεν τα έχω δει , αν δεν τα έχω διαβάσει;

Έτσι φτιάχνω «σενάρια» έχοντας ελλιπή στοιχεία ή και καθόλου.

Και δεν είναι δίκαιο αυτό για κανέναν, κινδυνεύω να βγάλω λάθος συμπεράσματα.

Έτσι μπερδεύομαι και όλα τα σενάρια μου φαίνονται πιθανά

Και παιδεύομαι γιατί νομίζω ότι έχω καταλάβει, αλλά μπορεί να κάνω και λάθος!

Και παιδεύομαι ακόμα περισσότερο αν νιώσω ότι αυτό που έχω καταλάβει είναι όντως έτσι...

Ύστερα αρχίζω να αναρωτιέμαι...γιατί;

Μετά ξανά έρχεται η αμφιβολία...μπορεί να εχω λάθος αίσθηση...

Θα μου πεις , υπάρχει και η γλώσσα της σιωπής.

Αλλά και αυτή για να την καταλάβεις δεν πρέπει να έχεις  μιλήσει πρώτα;

Δεν πρέπει να έχεις "ψηθεί" με τον συνομιλητή σου για να μπορέσεις να νιώσεις τι σου λέει η σιωπή του;

Και υπάρχουν πράγματα που καταλαβαίνω αλλά κάνω πως δεν τα καταλαβαίνω για πολλούς λόγους και ένας από αυτούς είναι ότι πιθανότατα θέλω να τα ακούσω!

Αδιέξοδο... 

Ουφ!

Καταλάβατε τίποτα;