Ξύπνησα μες στον ύπνο μου κι άκουσα δυο φωνές
Η μία μου είπε "ξέχνα τη και πάψε πια να κλαις"

Μα η άλλη ήταν η δική σου μέσα απ' του ύπνου, του εφιάλτη τις γραμμές
Μου 'λεγε "αγάπη μου κοιμήσου .........θα 'μαι κοντά σου όταν με θες"

Τα χρόνια είν' αμέτρητα, μα είν' η ζωή μικρή
Συνήθισα να σ' αγαπώ, συνήθισες και συ

Μα είναι τα χρόνια ένα δοχείο ένα φτηνό ξενοδοχείο για δυο στιγμές
Για να χωράει κάπου ο πόνος τις νύχτες όταν μένω μόνος
Τις σιωπές μου να μετράω να σε θυμάμαι όταν πονάω να μου λες

"Θα 'μαι κοντά σου όταν με θες"

Το παραμύθι τελείωσε κι αρχίζει η ζωή
Αχ να 'ταν η αλήθεια σου σαν ψέμα αληθινή

Τι να την κάνω τη ζωή μου στο παραμύθι θα τη ρίξω να πνιγεί
Να παραμυθιαστεί η ψυχή μου να σε πιστέψει πάλι
Από την αρχή, να σε πιστεύει όταν μ' αγγίζεις τις νύχτες όταν ψιθυρίζεις
Όταν λες "θα 'μαι κοντά σου όταν με θες"

Ενα τραγούδι που με είχε αγγίξει πολυ κάποια περίοδο, και που εξακολουθεί ακόμα και σήμερα να αποτελεί ενα μικρό ορόσημο... Ακόμα και εάν πολλές φορές δεν βρίσκεται κοντά μας αυτός που θέλουμε.

Υ.Γ εξακολουθώ να ειμαι και σημερα σαραβαλο... :-)