Η ώρα είναι 18:30 και εγώ είμαι ακόμα στο γραφείο.

Η μέρα μου και σήμερα ήταν γεμάτη και ειλικρινά δεν κατάλαβα πως πέρασε!

Η αλήθεια είναι ότι δεν κατάλαβα καν πότε έφτασε Παρασκευή!

Νιώθω αρκετά ήρεμη μέσα μου αλλά ταυτόχρονα πολύ κουρασμένη.

Με εξάντλησα αυτόν τον καιρό ψάχνοντας να καταλάβω πράγματα.

Θαρρώ πως μου λύθηκαν κάποιες από τις απορίες μου και παρά το ότι δεν πήρα απαντήσεις που με χαροποίησαν , νιώθω καλά. Είναι σαν να έκλεισα τώρα ένα κύκλο. Δεν είμαι έτοιμη να ανοίξω έναν επόμενο , αλλά δεν θέλω κιόλας...Εξακολουθώ όμως να θέλω να φύγω....

Υπολογίζω ότι θα φύγω από εδώ γύρω στις 19:00,  και στο μυαλό μου έχω ένα πλάνο για το τι θέλω να κάνω απόψε.

Η μητέρα μου παραπονιέται ότι δεν της αφιερώνω πολύ χρόνο και συνειδητοποιώ ότι δεν έχει άδικο. Ίσως απόψε την πάρω να πάμε μια βόλτα. Αν και εκείνη έχει κουράγιο θα ήθελα να περπατήσουμε οι δυο μας . Ναι , ένας περίπατος θα μας έκανε καλό πιστεύω.

Κοιτάζω έξω…

Δεν έχει νυχτώσει καλά ακόμη…

Μεγάλωσε η μέρα…

Έτσι καταλαβαίνω ότι φεύγει ο Χειμώνας. Όταν αρχίζει να μεγαλώνει η μέρα!

Δεν με νοιάζει να κάνει κρύο , μου αρκεί να φεύγω από το γραφείο και έξω να μην έχει πέσει μαύρο σκοτάδι!

Ώρα να μαζεύομαι…

Καλό Σαββατοκύριακο!