Ενα από τα λίγα τραγούδια, στα οποία η διασκευή μου αρέσει περισσότερο από το αρχικό. Ισως φταίει πως ο ελληνικός στίχος πάντα με αγγιζε περισσότερο...
Senor, Senor
Μήπως ξέρεις να μου πεις που πηγαίνεις, ποιόν θα βρεις
Στ' όνειρο μου σε έχω ξαναδεί και νομίζω ότι ζεις ακόμα εκεί
Senor, Senor
Που να κρύβεται κι αυτή, με ποιον να' ναι που να ζει
Βαρέθηκα την πόρτα να κοιτάω για ποιο ψέμα και ποια αλήθεια ξενυχτάω
Έχει γίνει κι ο αέρας σιδερένιος σταυρός
σαν και αυτόν που κρατούσε ο γυμνός της λαιμός
και αυτή η φάλτσα ορχήστρα παίζει σαν να γελά
Μοιάζει να με φωνάζει και να μην με ξεχνά
Senor, Senor
Ζω σ' αυτό το σπασμένο βαγόνι μ' ένα δράκο που σκοτώνει.
Με καλώδια κρατιέμαι ζωντανός,έχω αλλάξει κι η ζωή με θέλει αλλιώς.
Senor, Senor
Ο,τι έχει μείνει από μένα στο πάτωμα θέλω απλώς να μαζέψω
Δώσε μου ακόμα 1 λεπτό κι είμαι έτοιμος αν είσαι εσύ κι εγώ .
Senor, Senor
Ζω σ' αυτό το σπασμένο βαγόνι μ' ένα δράκο που σκοτώνει.
Με καλώδια κρατιέμαι ζωντανός,έχω αλλάξει κι η ζωή με θέλει αλλιώς.