...................................................................................................................................

...................................................................................................................................

Ήμουν στον αερά...δηλαδή στο νερό...δηλαδή στον αέρα...

Χμμμμμ....Κάτι δεν μου κολλάει εδώ. Άλλη μία φορά.

Ήμουν στο νερό...δηλαδή στον αέρα...δηλαδή στο νερό...

Τα ίδια πάλι...Θέλει προσπάθεια ακόμα!

Ήμουν στον αέρα και στο νερό.

Ήμουν σε μία μικρή, στρογγυλή, υδάτινη σφαίρα που πετούσε στον αέρα...

Το βρήκα! Το βρήκα!

Ωωωωω...μα πρόκειται για μια θαυμάσια μέρα...δηλαδή θέλω να πω μία ευτυχισμένη στιγμή...

Πρόκειται για μια σημαντική ανακάλυψη...δηλαδή θέλω να πω μια σοβαρή διαπίστωση...

Πρόκειται για μία αληθινή ιστορία...που κάποιος κάποτε θέλησε να τη διηγηθεί με λόγια...και κάποιος άλλος την ένιωσε σαν να την είχε ζήσει στ’ αλήθεια...

Ωωωωω...μα δεν ήμουν ποτέ καλή στις λέξεις!

Ήμουν όμως πάντα καλή στο να νιώθω τα πράγματα σαν να ήταν αλήθεια...

Τα πράγματα και την ιστορία τους...την ιστορία των πραγμάτων...μια αληθινά ανθρώπινη ιστορία...

Ήμουν σε μία μικρή, στρογγυλή, υδάτινη σφαίρα που πετούσε στον αέρα...όταν ένα γιγάντιο χέρι με τράβηξε προς τα έξω...δηλαδή προς τα κάτω...δηλαδή προς τα έξω...

Ωωωωω....μα δεν ήμουν ποτέ καλή στις λέξεις!

Οι λέξεις μου προκαλούν σύγχιση...κι’ ενίοτε ένα είδος ημικρανίας...πονοκέφαλο! Δεν ξέρεις ποτέ ποια απ’ όλες είναι η σωστή, ή μάλλον η κατάλληλη, ή μάλλον η σωστή. Ποια πρέπει να διαλέξεις. Όταν θέλεις να πεις κάτι, ξαφνικά όλες οι λέξεις μοιάζουν σωστές, ή μάλλον κατάλληλες, ή μάλλον σωστές. Δεν είναι όλες...

Τι σημασία έχει? Πρόκειται εξάλλου για μια θαυμάσια μέρα...δηλαδή θέλω να πω μία ευτυχισμένη στιγμή...

Ήμουν σε μία μικρή, στρογγυλή, υδάτινη σφαίρα που πετούσε στον αέρα...όταν ένα γιγάντιο χέρι με τράβηξε!

Τι σημασία έχει αν με τράβηξε προς τα έξω...ή προς τα κάτω...? Σημασία έχει ότι ένα γιγάντιο χέρι με τράβηξε!

Και μετά έκλαψα...σαν να ήταν η πρώτη φορά.

Ωωωωω....μα εγώ σιχαίνομαι το κλάμα!!!

Τότε όμως ήμουν μωρό. Δεν είχα προλάβει να σιχαθώ ακόμα. Η σιχαμάρα είναι κάτι που έρχεται μετά τη βρεφική ηλικία.

Όταν είσαι ακόμη μωρό όλα είναι απλά...δηλαδή θέλω να πω φυσιολογικά...δηλαδή απλά...

Όταν είσαι μωρό κλαις, χαμογελάς, τρως, κινείσαι,  αναπνέεις, ονειρεύεσαι, αγαπάς...κι’ όλα είναι φυσιολογικά...δηλαδή θέλω να πω απλά...δηλαδή φυσιολογικά...

Τώρα όλα μοιάζουν αφύσικα...δηλαδή θέλω να πω πολύπλοκα...δηλαδή αφύσικα...

Ωωωωω....μα δεν ήμουν ποτέ καλή στις λέξεις!!! Οι λέξεις είναι πονοκέφαλος φίλε μου!!!

Κι’ εγώ δεν έχω καμία διάθεση να συγχιστώ σήμερα. Εξάλλου πρόκειται για μία θαυμάσια μέρα...δηλαδή θέλω να πω μία ευτυχισμένη στιγμή...

Η στιγμή που ανακαλύπτεις...δηλαδή διαπιστώνεις...δηλαδή ανακαλύπτεις...πως η ζωή δεν είναι τίποτα άλλο από ένα γιγάντιο χέρι που σε τραβάει προς τα κάτω...δηλαδή προς τα έξω...δηλαδή προς τα κάτω...

Ένα γιγάντιο χέρι που απλά σε τραβάει μέσα από μία μικρή, στρογγυλή, υδάτινη σφαίρα που πετάει στον αέρα...

Και μετά πρέπει απλά να ζήσεις μ’ αυτό μέχρι να πεθάνεις. Πεθαίνοντας εκατομμύρια φορές στο ενδιάμεσο.

 ....................................................................................................................................................

.....................................................................................................................................................