..........................................................................................................................................

..........................................................................................................................................

Για ποιο λιμάνι της ψυχής μου, μου μιλάς?

Εγώ δεν ξέρω από λιμάνια...
Ούτε κι' απ' όμορφα λόγια...
Κι' αν θες ν' ακούσεις κάτι τέτοιο από μένα, γέμισε το ποτήρι μου πολλές φορές ακόμα!
Εγώ θα πίνω...κι' εσύ θ' ακούς όμορφα λόγια...
Για κατασταλαγμένες ψυχές..και για λιμάνια...

Λιμάνια πολυσύχναστα και φωτεινά...γεμάτα χρώμα και λευκά μαντήλια...
Ανεμίζουν τα μαντήλια σου λέω κι' οι άνθρωποι χαρούμενοι ακολουθούν τη φορά...
Άλλοι επιστρέφουν...άλλοι φεύγουν για να επιστρέψουν...μα κανείς ποτέ δεν μένει μόνος.

Τα ευτυχισμένα λιμάνια εγώ δεν τα γνώρισα ποτέ..
Όχι γιατί δεν έτυχε να μου μιλήσει ποτέ κανείς γι' αυτά, ούτε γιατί το ταξίδι μου δεν μ' έβγαλε πολλές φορές στο δρόμο τους.....αλλά να.....πως να στο πω.....πάντα ονειρευόμουν έναν σκιερό μόλο δίπλα στα κύμματα..και στο σταθμό ενός τρένου..

Ένα μόλο τόσο δα μικρό...μισό στεριά...μισό θάλασσα..
Αλλόκοτο καράβι η ψυχή μου...αλλόκοτο τρένο η δική σου...
Πίνουν ούζο εκεί κάτι τυχαία απογεύματα..

Βγαίνω στο κατάστρωμα του καραβιού και σε χαιρετάω.
Ανοίγεις το τζάμι του τρένου και με χαιρετάς κι' εσύ.
Σιγοψυθιρίζουμε ευχές...λίγο πριν το μεγάλο ρολόι του χρόνου χτυπήσει τρεις φορές κι' αρχίσουμε και πάλι να κινούμαστε παράλληλα..
Πάντα παράλληλα..

Πολλές φορές νομίζω πως θα γεράσουμε μα δεν θ' αγγίξουμε ποτέ ο ένας τον άλλο.
Γιατί το μόνο που μπορούν να κάνουν ένα αλλόκοτο καράβι κι' ένα αλλόκοτο τρένο είναι να πίνουν ούζο στο μόλο ένα τυχαίο απόγευμα.

Και μετά πάλι στο πόστο μας...
θα κόβουμε εισιτήρια στους επιβάτες μας, απλά σημάδια ότι έκαναν μαζί μας μια διαδρομή και θα κοιμόμαστε τις νύχτες μ' ένα μόνο όνειρο...Εγώ θα ονειρεύομαι την στεριά σου..και 'συ τη δική μου θάλασσα...
Κι' ίσως μια μέρα οι άνθρωποι ξαφνιασμένοι δουν ένα αλλόκοτο καράβι κι' ένα αλλόκοτο τρένο να πετούν στον αέρα...και να χάνονται στο κενό...

Για ποιο λιμάνι της ψυχής μου, μου μιλάς???
Αυτά τα λιμάνια που εννοείς εσύ, υπάρχουν μόνο στα βιβλία, στις ταινίες, στα τραγούδια...
Τα ευτυχισμένα λιμάνια εγώ δεν τα γνώρισα ποτέ!
Βλέπεις εγώ..δεν σ'αγάπησα ξεκούραστα...
Με κόπο πολύ έκτισα μια αγάπη μικρή που θύμιζε έρωτα.

...............................................................................................................................................

...............................................................................................................................................