Καλοκαίρι ... Αύγουστος μήνας και η ατμόσφαιρα κυριολεκτικά να βράζει ... Χρόνια είχε να κάνει τόση ζέστη σκέφτομαι ... Παντού άνθρωποι με ομπρέλες , νερά , άλλοι να κάνουν αέρα με αυτοσχέδιους ανεμιστήρες ώσπου ... ωωωω....τι γαλήνη .... ενα Πάρκο !!!! Δεν το σκέφτομαι σχεδόν καθόλου και κατευθύνομαι προς τα κει ... Ηταν λιγο ανηφορικός ο δρόμος αλλά μπροστά στην ιδέα οτι σε λίγα λεπτά θα κάθομαι κάτω απο έναν υπέροχο ίσκιο από Δέντρα . με έκανε να πηγαίνω πιο γρήγορα ... Είχα γίνει μούσκεμα αλλά επιτέλους βρίσκομαι στην είσοδο του πάρκου ... Τι απόλαυση ... Αρχίζω σιγά σιγά και κόβω ταχύτητα για να με φυσήξει λίγο το απαλό δροσερό αεράκι κάτω από τα δέντρα ... Επόμενη σκέψη? ... κάπου να καθήσω ... κάπου να σταθώ για να μπορέσω να απολάυσω περισσότερο αυτη τη στιγμή ... Έχω φτάσει ήδη στα μισα του πάρκου και ... γυρνάω ξαφνιασμένος ... Νομίζω ότι πάγωσα .... Πρέπει να σταμάτησε το μυαλό μου για να μη πω και η καρδιά μου ... Έχω μείνει με το στόμα ανοιχτό και ανήμπορος να κάνω οτιδήποτε ... Στο Παγκάκι που πήγαινα κάθεται μόνη της ... Είναι πανέμορφη και ... ήδη έχω ζαλιστεί που τη βλέπω μπροστά μου ... Δεν μπορώ να αντισταθώ ... αλήθεια ... Την κοιτάω απο μακρυά και φαντάζει τόσο θεά στα μάτια μου ... Αποφασίζω να τη πλησιάσω ... η μισή ντροπή δική μου ... η μισή ντροπη δική της σκέφτομαι ... άλλωστε αν καπου εδώ τριγυρνάει ο δικός της το πολύ πολύ να την παρει και να φύγουνε ... Δεν μπορούσα ομως να αντισταθώ ... Πράγματι τη πλησιάζω ... και ... με αδιάφορο ύφος αλλά φανερά αγχωμένος κάθομαι δίπλα της ... Η καρδιά μου πάει να σπάσει ... Εχω ξεχάσει και τη ζέστη και το καύσωνα και όλα ... τη κοιτάω ...και πλησιάζω λίγο πιο κοντά ... Μέχρι στιγμής δεν υπάρχει κάποιος ή κατι γυρω μου για να με αποθαρρύνει κι έτσι ησυχάζω λιγάκι ... το επόμενο βήμα όμως ...? .. εμ ... τι κάνω τώρα ... σκέφτομαι λίγο και ... χωρίς να το σκεφτώ σχεδόν καθόλου κάθομαι ακριβώς δίπλα της και ... ... όπως καπνίζω περνάω το χέρι μου από πίσω της και ... αρχίζω και τη χαιδεύω ... εκείνη ατάραχη σαν να μη συμβαίνει τίποτα ή σαν να μου λέει με το τρόπο της ... συνέχισε ... Τα βλέμματα μας συναντηθηκαν αρκετες φορές αλλωστε μέχρι να φτάσω ως εδω ... κι έτσι ... συνεχίζω ... διακριτικά μεν ... γρήγορα δε ... διότι υπάρχει και κόσμος ... οπότε ... μας βλέπουν και ξένα μάτια ... Αφού νιώθω ότι η στιγμή είναι κατάλληλη ( έχει περάσει και άρκετη ώρα ) , με μια γρήγορα κίνηση την φέρνω μπροστά μου και είμαι πλέον έτοιμος για την τελευταια μου κίνηση ματ ... Κοιταζόμαστε ... σγίγγω λίγο πιο πολύ τα χέρια μου πάνω της και τα χείλη μου ενώνουν τα δικά της ... Δεν υπάρχει τίποτε καλύτερο σκέφτομαι ... Όσο ζέστη και να έχει ... δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από μια παγωμένη COCA COLA !!!!!