Ένας καφενές παλιός το στέκι μου έχει γίνει

το' χουν δυο γραφικές κυρές, η Φρόσω κι Μυρσίνη

τσιμέντο έχει στο δάπεδο, τραπέζια σιδερένια

παλιές καρέκλες ψάθινες κι όλα καλοβαλμένα.

Μείναν στο ράφι και οι δυο, δε θέλαν παντριλίκια

δεν τα σηκώνουν όπως λεν αυτές τα ζοριλίκια

απ' το μπαμπά τους έμεινε αυτό το μαγαζάκι

και τ' αναλάβανε μαζί με μπόλικο μεράκι.

Την πρόσοψή του γέμισαν με γλάστρες στολισμένες

σαν έργα τέχνης εποχής, καλά ζωγραφισμένες

ζουμπούλια και γαρίφαλα, βασιλικό, τουλίπες

δυο αδελφές δυναμικές παρ' όλες τους τις λύπες.

Ό, τι τραβάει η καρδιά αμέσως θα ετοιμάσουν

μετά τα δύο τσίπουρα το τρίτο θα κεράσουν

σωστές - καλές μαγείρισσες λες κι είναι σπουδαγμένες

στο κράτημα των πελατών είναι ειδικευμένες.

Μη φανταστείτε ούτε στιγμή, γέροι ότι συχνάζουν

και φανταράκια κι έφηβοι, εδώ όλοι αράζουν

βάζουν τραγούδια στο τζουκμπόξ π' ακόμη ' ναι σε χρήση

κι έχει επάνω ζωγραφιά γλάρους σ' ερημονήσι.