Παραθυρόφυλλα κλειστά

αυλόπορτα άβαφη, σκουριασμένη

αρχοντικό απ' τα παλιά

κανείς εδώ και χρόνια πια δε μένει.

Το' βλεπα απ' έξω τακτικά

κάτι έκρυβε, έλεγα, η πόρτα η κλειδωμένη

μέσα μπαινόβγαιναν πουλιά

Βίλα το λέγαν κάποιοι στοιχειωμένη.

Μια μέρα επιφυλακτικά

μ' επιθυμία τρελή και ξαναμμένη

μπήκα διστακτικά

να δω οι αφέντες του, πως ήταν βολεμένοι.

Δωμάτια ευρύχωρα, φαρδιά

κάθε γωνιά πυκνά αραχνιασμένη

σπασμένα δυο παιχνίδια παιδικά

κάθε επιφάνεια τελείως σκονισμένη.

Παλιά τα έπιπλα, βαριά

μια εικόνα μικρή καδραρισμένη

η Κυρία με πλούσια μαλλιά

πανέμορφη μορφή ζωγραφισμένη.

Πως ήρθε αυτή η ερημιά;

ό, τι εξήγηση είναι συγκεχυμένη

τι όνομα είχε η φαμελιά;

είχαν αγάπη; ήταν ευτυχισμένοι;

Μούχλας, κλεισούρας μυρουδιά

την όσφρηση ένοιωσα πολύ ενοχλημένη

δεν έκαν' άλλη προς τα μπρος πατημασιά

η περιέργειά μου ήταν τώρα χορτασμένη.

Βγήκα όπως μπήκα σιγανά

εν τέλει η πόρτα του δεν ήταν σφαλισμένη

γιατί να κλείδωναν δωμάτια αδειανά

αφού κανείς εδώ και χρόνια πια δε μένει.