.....................................................................................................................

.....................................................................................................................

Καθώς μικραίνει η μέρα, καθώς βαραίνει ο χρόνος
που πλησιάζω τώρα κι όλο στενεύει ο δρόμος.
κάπου ένα φως ανάβει, εγώ θ’ ακολουθήσω
μα το μισό εαυτό μου πάλι θ’ αφήσω πίσω.

Κάποτε είδα την αλήθεια ένα τρένο περιμένοντας
όμως χάθηκε στα βάθη του ορίζοντα χορεύοντας.

Μα πού έχω κάνει λάθος, τι άφησα στην τύχη
τα πιο γλυκά όνειρα μου πάντα κερδίζει η λήθη.
Πέρα από την ομίχλη ανοίγεται μια χώρα
μα τη μικρή αγκαλιά σου θα προτιμούσα τώρα.

Κάποτε είδα την αλήθεια ένα πλοίο περιμένοντας
όμως χάθηκε στα βάθη κάποιας θάλασσας χορεύοντας.

........................................................................................................................

........................................................................................................................

p.s Καθώς μικραίνει η μέρα, καθώς στενεύει ο χρόνος
όσο πηγαίνω τώρα με κλείνει μέσα του ο δρόμος........