...η πλατεια ειχε... κατι απο το νοημα της φωτιας....μιας φωτιας που εκαιγε χρονια και που δεν ελεγε να σβησει..Μιας φωτιας που Ποτε δεν θα σβησει...

..Φωνες ,ποδοβολητο και καπνοι,ανθρωποι που τρεχουν , θορυβος, φασαρια,γκλοπς που χτυπανε ρυθμικα τις ασπιδες, πανο ,πετρες και μολοτοφ,φλας φωτογραφικων μηχανων ,σειρηνες περιπολικων και συνθηματα ,βρισιες, καπνοι, καμουφλαρισμενες  ιδεολογιες με φουλαρια και κρανη .. και μασκες ,πολλες μασκες ...και κραυγες..-..  Προσοχη μεταξυ μας υπαρχουν προβοκατορες...-Σκυψε ρε πετρα...-Ρε κωλοπαιδο...αν σε πιασω ...θα σε σκισω "αλητηηηη"...-Μαριιιιαααα....ελα δω κρυψου...Ξυλινα σπαθια...και..Ξυλινα τειχη....Ξυλινα και τα "ροπαλα" που καταστρεφουν τις "τουλιπες"μας...TBTW..

...και τρεχω σαν τρελος...μιση διμοιρια με κυνηγαει...ανεβαινω τη Στουρναρη και τρεχω ...η ανασα μου,,σαν αγριου ζωου,,με πνιγει και τα ματια μου κλαινε απ'τα δακρυγονα,,,...κανω να στριψω Νοταρα και βλεπω θολα τα κρανη τους...στροφη δεξια και παλι ..με μεγαλυτερη ταχυτητα μπας και κερδισω το χαμενο.."χρονο"...τρεχω τρεχω τρεχω....εχω και το σακιδιο ..βαρυ κι ασηκωτο...ειμαι λιγο πριν τη πλατεια και αισθανομαι εγκλωβισμενος...τρεχω ομως και ελπιζω ...Ο Μαρξ και ο Μπακουνιν ... ριχνουν τις ευθυνες ..ο ενας στον αλλο....και τ'αφτια μου βουιζουν....Κυνηγημενος επαναστατης...και η αιτια ? Μια ζωη η ιδια ...Αυτο που δεν καταλαβα ποτε..μια ζωη..Ειναι δυνατο..? Η ιδια..? Και η αιτια της αιτιας ?...Η καρδια μου παει να σπασει και ηχοι ..ηχοι παραξενοι κι αποκοσμοι....ηχοι .αλλωκοτοι ,ηχοι  σαν σφυριγματα , σαν συνθηματα...σαν καλεσματα....    εεεεε..Εγω ειμαι...εεεε....ελα μεσα...και αισθανομαι ενα χερι να μου πιανει το μπουφαν...σταματα φυγανε...ελα μεσα να κρυφτεις...Το μυαλο μου ακομη τρεχει δεν ειχε προλαβει να  σταματησει στη σκηνη...Μπαινω ...Με γρηγορες προστατευτικες ,αγχωμενες και λιγο αδεξιες κινησεις ..Μπανει πρωτος για να ανοιξει το δρομο..η πορτα ηταν ανοιχτη και μια κανατα με δυο ποτηρια νερο ,πανω στο τραπεζι,,,(στο μικρο χωλ που οδηγουσε στην πορτα της εισοδου)....-Κατσε κατσε...Σβηστό το φως..ενα κερι διπλα στη κανατα ....Το νερο αχ τι δωρο της φυσης προς τον ανθρωπο... και το "χρυσο μου βασιλειο" για ενα ..καλα δυο ποτηρια νερο....

--Τι εγινε ρε φιλε γιατι σε κυνηγουσαν ? Τι εκανες ?

--Πρεπει να κανεις κατι για να σε κυνηγουν..? Κι η ανασα μου ακομη ετρεχε..

--Τι τους πεταξες...δε μπορει κατι θα πεταξες...αφου το σακιδιο ειναι μισοαδειο....

--Ελα ρε..ουτε πεντε ..Οι αλλοι εχουν καψει την Αθηνα. Δεν αφησαν τραπεζα για τραπεζα..Δε ξερω τι τους επιασε..Μ'εβαλαν στο "ματι" ..Χαθηκα και με τους αλλους ..(Και κανω να κοιταξω απ'το παραθυρο...)

--Τρελος εισαι..? Κατσε κατω θες να μπλεξεις χειροτερα..?...κατσε θα σου παιξω κατι στο πιανο ...αυτο δεν ειναι επικινδυνο ,ουτε απογορευεται...

..Και με μια σιγουρια καθεται στο σκαμπο  ...σηκωνει το προστατευτικο των πληκτρων και τα ομορφα δαχτυλα του σχηματιζουν τη σγχορδια το si minore...κοιταζε προς τη πλατεια και επαιζε....κοιταζε προς τη πλατεια κι ο,τι εβλεπε μου το μετεφερε...μου το μετεφερε και το αισθανομουν πιο εντονο ,πιο πραγματικο κι απ'οτι ηταν ...ακουγα και εβλεπα...εβλεπα και ενιωθα...ενιωθα και εκλεγα ..μεσα μου...ειχε φτασει στο Μι.. ανεβαινε ημιτονιο ημιτονιο..Τον ειχα ακουσει να παιζει πολλα και γνωστα αλλα αυτο δεν το ηξερα ...αμεσοτητα ,παλμος, τη στιγμη της δημιουργιας τη ,στιγμη του γεγονοτος ...Και "καθαρση"...σαν καθαρση αρχαιας τραγωδιας....σαν να ηθελε να ξεπλυνει ολες μου τι πληγες..(like an unexplored therapeutical washing machine),ολη μου την πιεση, ολο μου το ειναι...να με ξαναγεννησει...μεσα απο τις σταχτες και τους καπνους ...ηθελε να μου δειξει το δρομο...εναν αλλο δρομο...ενα δρομο αλλης εμπνευσης ("Inspiration II)...πιο δημιουργικο πιο εμπνευσμενο...An unexplored and inspired new way...

Συνεχιζεται...

Vagelis  22/3/007