...Ειθε ο χρονος να ηταν πιο φιλικος...

      ΝΕΓΡΟΣ  Σας παρακαλω , κυρια  ,σας παρακαλω.

      ΛΙΖΥ  Γιατι πραγμα ? (τον κοιταζει καλυτερα ).Για στασου.Εσυ δεν ησουν στο τρενο ?Τους ξεφυγες ? Που εμαθες τη διευθυνση μου ?

      ΝΕΓΡΟΣ  Ψαχνοντας , κυρια   . ψαχνοντας παντου .Σας παρακαλω .

      ΛΙΖΥ  Μη μπαινεις μεσα. Εχω καποιον . Μα τι θελεις ? Για ποιο πραγμα με παρακαλας ?Ε? Θελεις λεφτα ?

      ΝΕΓΡΟΣ  Οχι .Σας παρακαλω,  πεστε του πως δεν εκανα τιποτα

      ΛΙΖΥ  Σε ποιον ?

      ΝΕΓΡΟΣ  Στο δικαστη .Πεστε του κυρια .Σας παρακαλω , πεστε του .

      ΛΙΖΥ  Δεν προκειται να πω τιποτα απολυτως.Εχω αρκετες δικες μου σκοτουρες ,δεν μπορω να φορτωθω και τις ξενες .Φυγε...

      ΝΕΓΡΟΣ  Το ξερετε πως δεν εκανα τιποτα.Εκανα τιποτα ?

      ΛΙΖΥ  Τιποτα δεν εκανες, μα δεν παω στο δικαστη , Οι δικαστες και οι αστυφυλακες μου φερνουν αναγουλα . Φευγα απ'τη πολη .

      ΝΕΓΡΟΣ  Φυλανε τους σταθμους .

      ΛΙΖΥ  Ποιοι φυλανε ?

      ΝΕΓΡΟΣ  Οι λευκοι .Εχουν πλημμυρισει τους δρομους . Νεοι και γεροι κουβεντιαζουν μεταξυ τους διχως να γνωριζει ο ενας τον αλλο .

      ΛΙΖΥ  Τι παει να πει αυτο ?

      ΝΕΓΡΟΣ  Αυτο θα πει πως δε μου μενει παρα να στριφογυριζω ωσπου να με πιασουνε . Οταν οι λευκοι κουβενταζουν μεταξυ τους διχως να γνωριζονται , τοτε καποιος νεγρος προκειται να πεθανει...Πεστε πως δεν εκανα τιποτα Πεστε το στο δικαστη, πεστε το σ'αυτους της εφημεριδας .Μπορει να το δημοσιευσουν .Πεστε το , κυρια . Πεστε το ...Θα τους πειτε πως δεν εκανα τιποτα ?

      ΛΙΖΥ  Θα τους το πω .

      ΝΕΓΡΟΣ  Μου τ'ορκιζεστε στ'ονομα του Θεου που μας βλεπει ?

      ΛΙΖΥ  Ε, αει στο διαλο , λοιπον . Στο υποσχεθηκα , δε σε φτανει ? Αντε τωρα στριβε....Φευγα λοιπον......

Αποσπασμα απο το εργο του ΖΑΝ ΠΩΛ ΣΑΡΤΡ .."ΑΞΙΟΣΕΒΑΣΤΗ ΠΟΡΝΗ"

  ......Τι ειμαστε λοιπον ? Ενα ματσο , ενα τσουρμο πολυχρωμα κι ασημαντα ανθρωπακια  , που σχολιαζουμε , κριτικαρουμε , κατηγορουμε ή ισως φθονουμε το χρωμα του αλλου....Του διπλανου , του απεναντι , του γειτονα , του φιλου , του εχθρου ... Και ποτε δε βλεπουμε το δικο μας , λες και δεν εχουμε καθρεφτη..Λες και τα ειδωλα μας ειναι αορατα ή  εξωραισμενα ή εμεις οι ιδιοι ειμαστε οι μοναδικοι , οι αναντικαταστατοι , οι εκλεκτοι , οι κτιτες , οι δημιουργοι του εκμαγειου...ή  και τα ιδια τα προτυπα του Δημιουργου...

...Ο ΕΙΤ λοιπον , ενα παιδι στην ηλικια των εικοσι ,  μοναχικος και αδειος απο αγαπη και ζεστασια , περιφερε το "σουλουπι" του σ'ενα "μπογο" απο κουρελια απο δω κι απο κει .Μετεφερε τη ψυχη του μ'ενα παλιο και κακομουτσουνο οχημα ...Οχημα που καποιος κατασκευαστης το δημιουργησε απο τα περισσευματα καποιων αλλων , απο τα υπολοιπα της αποθηκης του ...απο παλια και αχρηστα υλικα...

...Η ψυχη του ομως ? Μια ευγενικη και αγνη ψυχη....τι χρωσταγε ? Ποια γραμματια πληρωνε ..Ποιος κοινωνικος αποκλισμος και ποια απομονωση ...την χωρουσε ?

... Κι εγω που ημουν μεσα σ'ολα αυτα τι ρολο επαιζα ή ποιο ρολο θα επαιζα..? Ποια μοιρα θα μ'ενωνε με τη δικια του...?

...Ενα δωματιο σε μια συνοικια της κεντρικης Αθηνας . Ασπροι τοιχοι . Ενα ντιβανι . Δεξια ενα παραθυρο , αριστερα μια πορτα για το μπανιο . Στο βαθος ενα μικρο χωλ που οδηγει στην πορτα της εισοδου. Μπροστα στο παραθυρο ενα παλιο πιανο και εξω απ'το παραθυρο η θεα μιας πλατειας...μιας πλατειας που ειχε κατι απο το νοημα της φωτιας...

..συνεχιζεται..

Vagelis 20/3/07