Πως μας ξεγέλασε ο καιρός, μικρός και πρόστυχος τρελός 
μας πρόδωσε, ναι μας πρόδωσε 
και ένα θεόρατο γιατί, σε λυπημένη ανατολή
μας χρέωσε , μας χρέωσε
Δεν την αντέχω την αυγή, δεν το αντέχεις το πρωί
όμως ξημέρωσε, όμως ξημέρωσε
και η δική μας διαδρομή, με μια απόφαση φτηνή
στο τέρμα έφτασε, στο τέρμα έφτασε

Όσο κι αν ψάξαμε στο πώς, να μη μας πνίγει ο καιρός
χαθήκαμε, ναι χαθήκαμε 
στην πρώτη μπόρα της στιγμής, πίσω απ’ τα αντίο της σιωπής
κρυφτήκαμε, κρυφτήκαμε
Πως θα περάσει ο καιρός, τώρα που θα ‘σαι στα εκτός
τώρα που πόνεσα, τώρα που πόνεσα
κι όλο το είναι μια στιγμή, σε λυπημένη ανατολή
για δες που δάκρυσα, για δες που δάκρυσα

Πως αγκαλιάζεις το μετά αν ζεις μονάχος 
πως διαγραφείς τις στιγμές μ’ ένα λάθος
όταν στα στήθη η ψυχή καρδιά ματώνει 
κι ο χωρισμός είναι πληγή που σε σκοτώνει

Όλες οι λέξεις δεν αρκούν, με μια συγνώμη τι να πουν
πως μπόρεσες, αχ πως μπόρεσες
σε ποια ανάγκη να σταθούν, με ποιο σημάδι να μας πουν
το ένιωσες, ναι το ένιωσες 
Πως αγκαλιάζεις το μετά, όταν η μέρα δε γελά
γιατί χωρίσαμε, γιατί χωρίσαμε
γιατί με μίσος την καρδιά, με του εγωισμού το θα
πες μου χρεώσαμε, πες μου χρεώσαμε

Όσο κι αν ψάξαμε στο πώς, στο πως γελάει ο καιρός
δε μάθαμε, δε μάθαμε
στο πρώτο δάκρυ της αυγής, στην καλημέρα της βροχής
λυγίσαμε, ναι λυγίσαμε 
Πως θα περάσει ο καιρός, τώρα που θα ‘μαι στα εκτός
τώρα που πόνεσες, τώρα που πόνεσες
κι όλο το είναι μια στιγμή, σε λυπημένη ανατολή
για δες που δάκρυσες, για δες που δάκρυσες

ΣΥΝΘΕΤΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ