Αγαπητοί φίλοι, αγαπητές φίλες σε σας που αθόρυβα  , χωρίς ιδιοτέλειες στηρίζετε τόσα χρόνια το blog μου και διαβάζετε τα γραφόμενά μου, αλλά και σε χιλιάδες άγνωστους, άγνωστες, φίλους- φίλες που μέσα από το διαδίκτυο με διαβάζουν και αναδημοσιεύουν κάποια από τα γραφόμενά μου αλλά και τα τραγούδια μου, τα λίγα που έχουν μπει στο youtube, οφείλω ευχαριστίες, για άλλη μια φορά, γι' αυτή την υποστήριξη.

Είναι πολύ σημαντικό, να δίνετε άδολα αναγνώριση σε ανθρώπους που δεν έχουν καμιά υποστήριξη, που δεν έχουν δημόσιες σχέσεις, που δεν γνωρίζετε .

Σήμερα βάζω στην κρίση σας τους παρακάτω στίχους που ήδη  τους έχω μελοποιήσει και με την πρώτη ευκαιρία θα τους ακούσετε σαν τραγούδι. Όσο για τα σχόλιά σας δεν ξέρω αν θα έρθουν, αλλά εγώ τα περιμένω.

adreo

και κατά κόσμον ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΔΡΕΟΠΟΥΛΟΣ

ΚΑΙ ΠΟΥ ΝΑ ΠΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ    

Δεν έχω που, δεν έχω που να ακουμπήσω,

το πονεμένο σώμα μου,

την πονεμένη την καρδιά μου.

Ρεφραίν

Και που να πω, και που να πω για την αγάπη,

που μούλεγε πως θάρθει  

κι' ακόμα τηνε περιμένω;

Δεν έχω που, δεν έχω που να ακουμπήσω,

τα πονεμένα λόγια μου,

την λαβωμένη την ματιά μου.

Ρεφραίν

Και που να πω, και που να πω για την αγάπη,

που μούλεγε πως θάρθει

κι' ακόμα τηνε περιμένω.