Καινούργια βδομάδα μπήκε, και το σημερινό τραγούδι αποτελεί την καλύτερη επιλογη για να περιγράψει κάποια πραγματα. Και αυτό, αποτελεί ένα απο τα διαχρονικά αγαπημένα μου. Ας το απολαύσουμε!
Θα κατεβάσω απ' το ταβάνι σου τα αστέρια Κι όλο τον κόσμο σου θ' αφήσω χτυπημένο Ξέρω στα λόγια μου ακονίζονται μαχαίρια Νιώθω να σφίγγουν την ζωή μου κρύα χέρια Και με το θάρρος μου απ' τα γόνατα κομμένο.
Όμως απόψε πρέπει να τα καταφέρω Δεν έχω δύναμη τα πόδια μου να πάρω Μακάρι να 'τανε κάπως αλλιώς δεν ξέρω Μακάρι να 'τανε και πάλι να σε θέλω Και να σου πω: "σήκω μαζί μου θα σε πάρω"
Δεν ξέρω ποιόν παλεύω να νικήσω Φτάνω στην πόρτα και ζυγίζω την ζωή μου Νιώθω τα μάτια σου να με τραβάνε πίσω Να μ' αγαπάνε δυο φορές για να γυρίσω Σαν βυθισμένες άγκυρες επάνω στο κορμί μου
Βγαίνω στο δρόμο και σκουπίζω τα αίματά σου Κι όσα σου είπα δεν μπορώ να τα πιστέψω "Να μην ξεχάσεις να πιαστείς απ' τα όνειρά σου" "Να μην φοβάσαι η ζωή είναι μπροστά σου" Πόσες βλακείες είπα για να ξεμπερδέψω
Δεν ξέρω ποιόν παλεύω να νικήσω Φτάνω στην πόρτα και ζυγίζω την ζωή μου Νιώθω τα μάτια σου να με τραβάνε πίσω Να μ' αγαπάνε δυο φορές για να γυρίσω Σαν βυθισμένες άγκυρες επάνω στο κορμί μου
8 σχόλια - Στείλε Σχόλιο Emaki (26.03.2007) Αυτο το τραγούδι μου αρέσει πολύ και μου συμβαίνει το εξής περίεργο όταν το ακούω...απ' την μια αισθάνομαι σαν να μου το αφιερώνει κάποιος που πέρασε απ' την ζωή μου και χάθηκε...ιδικά σ'αυτό το σημείο
"Μακάρι να 'τανε και πάλι να σε θέλω
Και να σου πω: "σήκω μαζί μου θα σε πάρω"
Δεν ξέρω ποιόν παλεύω να νικήσω
Φτάνω στην πόρτα και ζυγίζω την ζωή μου
Νιώθω τα μάτια σου να με τραβάνε πίσω
Να μ' αγαπάνε δυο φορές για να γυρίσω
Σαν βυθισμένες άγκυρες επάνω στο κορμί μου
Βγαίνω στο δρόμο και σκουπίζω τα αίματά σου
Κι όσα σου είπα δεν μπορώ να τα πιστέψω
"Να μην ξεχάσεις να πιαστείς απ' τα όνειρά σου"
"Να μην φοβάσαι η ζωή είναι μπροστά σου"
Πόσες βλακείες είπα για να ξεμπερδέψω"
και απ' την άλλη αυτούς του στίχους "Δεν ξέρω ποιόν παλεύω να νικήσω
Φτάνω στην πόρτα και ζυγίζω την ζωή μου"
τους κρατάω για μένα!
:)
το καλο με αυτό το τραγουδι ειναι πως εχει πολλές σημασίες... πως αλλοτε σου θυμιζει καποιον αλλον, αλλοτε τον εαυτό σου, αλλοτε και τα 2 μαζί. Και αναλόγως με την πορεία των πραγμάτων, τα νοήματα αλλάζουν..φυσικό ειναι άλλωστε και αυτό.
Είχα καθίσει κάποτε και ειχα κανει μια ανάλυση αυτού του τραγουδιού, υπό το πρίσμα βεβαια μιας εντονης συναισθηματικής φόρτισης.
Δεν ξέρω ποιόν παλεύω να νικήσω
Φτάνω στην πόρτα και ζυγίζω την ζωή μου
Νιώθω τα μάτια σου να με τραβάνε πίσω
Να μ' αγαπάνε δυο φορές για να γυρίσω
Σαν βυθισμένες άγκυρες επάνω στο κορμί μου
Η απάντηση τελικά στο με ποιον παλευουμε ειναι απλή. Παντα με τον εαυτό μας. Οσο για τα υπόλοιπα, εχουν σχέση με το σημερινό κείμενο που εγραψες, για την αγάπη που περνάει και μας προσπερνάει. Η μερικές φορές, την αφήνουμε να προσπεράσει, και οταν καταλαβαίνουμε το λάθος μας τρέχουμε απο πίσω, αλλα τοτε ειναι συνήθως αργά... Τουλάχιστον, το θεμα ειναι να μαθαίνουμε απο τα λάθη μας. Και ποτέ να μην τα ξανακάνουμε.
Γιατί το παρελθόν δεν μπορούμε να το διορθώσουμε, μπορούμε ομως να φτιάξουμε το μέλλον μας.
Emaki (26.03.2007) Είναι μερικά λάθη Zafuρένιε μου, που απλά για να τα αποφύγεις πρέπει να αλλάξεις...να γίνεις ένας άλλος άνθρωπος από αυτόν που είσαι ήδη...κάθε φορά ξεκινάς μια σχέση με επιφύλαξη , στην πορεία όμως το συναίσθημα σε συνεπαίρνει και αφήνεσαι και εκείνη την στιγμή ο άλλος φεύγει και εσύ σκέφτεσαι "πάλι το ίδιο...πάλι παρασύρθηκα και δεν κράτησα τίποτα για μένα...πάλι το ίδιο λάθος"...Είναι όμως λάθος; και αν είναι πόσο διατεθειμένοι είμαστε να αλλάξουμε στάση απέναντι στις αγάπες...; Anyway… βγήκα εκτός θέματος!
Κρατάω αυτή σου την φράση σου είναι πολύ σωστή και ωραία τοποθετημένη
«Γιατί το παρελθόν δεν μπορούμε να το διορθώσουμε, μπορούμε όμως να φτιάξουμε το μέλλον μας» και ελπίζω κάποια στιγμή να έχουμε την ευκαιρία να τα πούμε από κοντά! :)
Καλό απόγευμα!!!
Ποτε να μην μπεις σε λογική εκπτώσεων... κάποια πραγματα που τα θεωρούμε σημαντικά και απαραίτητα, δεν θα πρέπει να τα θυσιάσουμε για τιποτε... και να μην συμβιβαστουμε.
Πληγές θα ανοιξουν πολλές στην ψυχή μας... ακομα και στατιστικά να το δεις.. απλα ανα ατομο αλλαζει η συχνότητα.
οσο στραβα οπως και εαν πανε τα πράγματα, πάντα ερχεται η στιγμή που ερχεται και το καλο... και οπως γνωρίζουμε ολοι μας, εκτιμάμε πολύ περισσοτερο το απανεμο λιμανακι, όταν εχουμε περάσει πρώτα απο καταιγίδες.
Το κλεινω το θεματάκι, και ελπίζω και εγω να ερθει συντομα η στιγμή να τα πουμε απο κοντά και να διωξουμε απο πάνω μας τα συννεφακια που μας ταλαιπωρούν. Ηδη παρήγγειλα 2 κουτες τσιγάρα, 10 ξυραξάκια, 5 κασόνια μπύρες και ολα τα λοιπά αξεσουάρ για να γίνει μια εποικοδομητική συζήτηση! :-)
Καλό σου βράδυ
Kerato (26.03.2007) Κι άμα, ρε φίλε, Ζέφυρε, μετά από λίγο καιρό στο λιμανάκι, η ταξιδιάρα σου φύση αρχίσει ν' αποζητά νέες τρικυμίες, γιατί χωρίς αυτές νιώθεις ότι δεν αξίζει, ότι δεν υπάρχει ταξίδι κι ότι ως πλοίο έχεις πάρει σύνταξη...τί κάνεις;
Φτάνεις στην πόρτα και ζυγίζεις τη ζωή σου ή ζυγίζεις τη ζωή σου και δε φτάνεις πουθενά;
Kerato (26.03.2007) α! και κάτι άλλο...κράτα ένα ξυραΞάκι και για μένα...
Emaki (27.03.2007) Zefurενιε...κράσι για μένα παρακαλώ..δεν πίνω μπύρα!:)
Καλημέρα!!!
Σε αυτό που λες, μια απλή απάντηση είναι πως εαν μετά από λίγο βαρεθείς στο λιμανι που επιασες, ίσως δεν θα επρεπε να ειχεσ σταματήσει καθόλου κα να προχωρούσες κατευθείαν στο επόμενο.
Μια αλλη απάντηση θα μπορούσε να ειναι πως μόλις πιάσεις στο λιμάνι, ενημερώνεις το λιμεναρχείο πως πρόκειται να αποπλευσεις συντομα... για να ξερει να οργανωσει το προγραμμα του...
Τέλος, μια ακομα καλυτερη απάντηση είναι πως η εννοια λιμανι - καταιγίδα δεν αναφέρονται μονάχα ε σε μια αγάπη που περασε... αλλα πιο συνολικά και σφαιρικά στην ζωή μας.
Οσο για το ξυραΞΑκι... παλι εκανα το γραπτό σαρδαμ μου το ατομο!
Emaki,
ΚΑι τωρα τι θα τα κανω τα 5 κασονια μπύρες? Ε? Οεο? αρχισα ηδη να τις πινω για να μην πανε χαμενες... χικ!
Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε. Επιστροφή στο blog
Συγγραφέας zefuros Απόρρητο ;-)
Μηχανικός
από ΒΥΡΩΝΑΣ