Σήμερα το μεσημέρι, αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι  

έγινα μάρτυρας μιας καταπληκτικής σκηνής, συνεχόμενης για αρκετή ώρα, που με συγκίνησε πολύ.

Πήγαινα στο εξοχικό μου σπίτι στην Σαλαμίνα μέσω Αττικής οδού και λίγο πριν βγώ στην Εθνική οδό Αθηνών- Πατρών, βρέθηκα "περικυκλωμένος" από 40, 50 μοτοσυκλετιστές. Έκανα λίγο στην άκρη, γιατί έτρεχαν σχετικά, αλλά και να διευκολύνω την διέλευσή τους.

Έτσι πέρασαν εμπρός μου καμιά εικοσαριά , μερικοί είχαν στολίσει τις μηχανές του με άσπρες κορδέλες, ακολουθούσε ο γαμπρός με το στολισμένο αυτοκίνητό του , λιγο πίσω και στο πλάι ήμουνα εγώ και ακολουθούσαν αλλοι 20 περίπου μοτοσυκλετιστές.

Και πήρανε την οδό που οδηγεί στο μεγάλο Πεύκο όπως και εγώ άλλωστε. Φαίνεται η νύφη ήταν από αυτή την περιοχή.

Όλοι ήταν μες την τρελή χαρά, με τους ελιγμούς τους, τα εκκωφαντικά μαρσαρίσματά τους, τις χαρούμενες φωνές τους που έδιναν ένα έντονο χρώμα χαράς και ευτυχίας στα παιδιά αυτά.

Μέχρι που ξαφνικά οι πρώτοι κατάλαβαν ότι προσπέρασαν την περιοχή που ήταν, από ότι κατάλαβα, το σπίτι της νύφης. Κάνανε όλοι μαζί στροφή  , με προσοχή και σαν να μην συνέβαινε τίποτα,και έφυγαν αντίθετα από την κατεύθυνση που ακολουθούσα εγώ προς  το Πέραμα Μεγάρων, που το Φερυμπώτ θα με περνούσε απέναντι, στο νησί. .

Έτσι τους έχασα, απότομα και δεν ικανοποιήθηκε η περιέργειά μου, που τέλος πάντων πήγαιναν.

Αλλά δεν πειράζει.

Έγραψα το σημερινό σημείωμα, για να τονίσω ιδαίτερα την αγάπη και το δέσιμο αυτών των παιδιών που συνόδευαν τόσο χαρούμενα αλλά και πρωτότυπα τον φίλο τους στον "ζυγό "το γάμου.

Νοερά εύχομαι στον άγνωστο γαμπρό βίον ανθόσπαρτον και στους νεαρούς φίλους του, όσους είναι ανύπαντροι ... Και στα δικάτους.

Μια σκηνή που πολύ με χαροποίησε ήταν η σημερινή τυχαία, επαφή μου με όλους αυτούς που διάλεξαν αυτόν τον τρόπο για να συμμετάσχουν στις χαρές του φίλου τους. Γι' αυτό και και κάθησα και έγραψα το συμβάν.

Δεν ξέρω αν το νώθετε και εσείς αυτό και αν κατώρθωσα να σας μετφέρω ικανοποιητικά την σχετικά παράξενη ιστορία..

Γιάννης Ανδρεόπουλος