Αγαπητοί φίλοι, αγαπητές φίλες, οι άνθρωποι της τέχνης, της λογοτεχνίας, που δεν έχουν προβληθεί απο το κλειστό κλαμπ των συμφεροντολογικών ομάδων,που λοιμαίνονται τους χώρους αυτούς κρατώντας την τεράστια βέργα τους και αποδιώχνοντας  όποιον τολμήσει έστω και να ακουμπήσει το πρώτο σκαλοπάτι της δόξας τους,  αισθάνονται χαρά σαν διαβάζουν κάτι γι' αυτούς, από κάποιον άγνωστο ιντερνετικό φίλο.

Και δεν μιλώ στον αέρα για τα ερμητικά κλεισμένα κλαμπ. . Είναι ακριβώς ότι γράφω. 

Οι μη λοιπόν ανήκοντες στα κλαμπ αυτά,  αισθάνονται μεγάλη χαρά σαν περιηγούμενοι το ιντερνέτ, διαπιστώνουν κάποιες φορές  πως άγνωστοί τους άνθρωποι ασχολούνται με την μουσική τους, τα ποιήματά τους, και μάλιστα γίνονται αυτά αντικείμενα διαλόγων και κριτικής. Αυτά δεν γίνονται από άτομα που σε ξέρουν, έστω και λίγο.

Σε κρίνουν με αμεροληψία, με αυτό που αισθάνονται, και αυτό είναι που εγώ εκτιμώ αφάνταστα.

Έτσι καταλαβαίνω περισότερα, αν κάτι που γράφω έχει την αξία του.

Βέβαια αυτή είναι υποκειμενική, αλλά  είναι μια μικρή ικανοποίηση και ένας τρόπος να βγάζει κάποιος  συμπεράσματα.

Ψάχνοντας λοιπόν  για σχετικά με εμένα θέματα στο ιντερνέτ, βρήκα ένα πολύ ωραίο  blog, που έχει αναρτήσει το παρακάτω μου ποιημα  από την ποιητική μου συλλογή " Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ" όπου είναι το θέμα της συζήτησης, στις τοποθετήσεις αρκετών αναγνωστών, μελών.

Το παραθέτω μαζί με την διεύθυνση για να το επισκεφθείτε αν θέλετε.

Είναι ένας χώρος με πολύ ποιότητα και αποπνέει την δροσιά που μόνο οι απλοί άνθρωποι έχουν.

http://melodytravel.pblogs.gr/2010/11/perimenw-dyo-logia-soy.html?

ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΣΟΥ

Περιμένω δυο λόγια σου, κι' ας μην

έχουν νόημα Θα τους δώσω εγώ τη

σημασία που τους πρέπει. Μήπως όταν

κρατώ τις αστραπές στα χέρια μου, ξέρω

τι γεννιέται; Μήπως όταν κοιτάζω τα

ποτάμια των ματιών σου ξεδιψάω;

Μήπως όταν περνάω το γιοφύρι του

άλλου κόσμου τιθασεύω την περιέργεια;

'Όχι! τα τραγούδια με γλυκαίνουν, οι

στάλες της βροχής με ξαποσταίνουν, οι

φλέβες των χεριών μου, μ' οδηγούν στις

                          λεωφόρους της ανεξερεύνητης πόλης,

κει που το υπάρχω, δεν υπάρχει.. κει που

τα όνειρα πεθαίνουν μόλις αρχίζουν.

'Όμως, κάτι θα γίνει.. δυο λόγια

περιμένω, κ' ας μην έχουν νόημα, θα

τους δώσω εγώ τη σημασία που τους

πρέπει.