φίλοι μου, φίλες μου,

απανταχού της χώρας δυστυχείς Έλληνες (μέσα σε αυτό το σύνολο και εγώ)  το ποίημα που ακολουθεί  το έγραψα εδώ και αρκετά χρόνια.

Τότε το είχα αφιερώσει σε κάποιους σατραπίσκους , υπαλλήλους και εκπροσώπους του κράτους, που εκτελώντας το "καθήκον " τους ταλαιπωρούσαν όσους Έλληνες , που για διάφορους λόγους έπεφταν στα χέρια τους.  Που βέβαια εξακολουθούν  να το κάνουν και τώρα πιο εντατικά αφού λόγω της μεγάλης κρίσης που βρισκόμαστε, τα «θύματα» έχουν πολλαπλασιαστεί.

Τότε μπορούσες να τους αντιμετωπίσεις, μπορούσες κάτι να κάνεις,  σήμερα όμως δεν μπορεί κανένας μας να κάνει οτιδήποτε και να αμυνθεί.

Μπορεί ένας άνθρωπος δεμένος πισθάγκωνα να κουνηθεί;

Όχι. Αφήστε που πρέπει να έχετε πολλά λεπτά για να αμυνθείτε.

Να μου επιτρέψετε να σας πω, πως για μένα έχει εν πολλοίς καταλυθεί η Δημοκρατία.

Άλλα λέει το Σύνταγμα της χώρας και άλλα αποφασίζουν, ως πραγματικοί σατράπηδες, οι εκάστοτε πρωθυπουργοί και υπουργοί.

Να αμυνθείς νομικά; ούτε να το σκεφθείς.

Άσε που  δεν πρόκειται να έχεις ένα τέλος, παρά μετά από αρκετά χρόνια, θέλεις  και μια κάσα με λεπτά, που τώρα ελάχιστοι διαθέτουν.

Έτσι και η δικαιοσύνη, για να σου αποδοθεί, αν σου αποδοθεί, θέλει πολύ χρόνο και πολύ χρήμα. Έγινε πολυτέλεια.

Οι δυστυχείς Έλληνες είναι πλέον αδύναμοι να προβάλλουν κάποια έστω και νόμιμη αντίσταση.  Έτσι οργώνουν οι καταπατητές του Συντάγματος. Από την μια μεριά τα όργανα του κράτους , οι αντισυνταγματικοί νόμοι, οι αποφάσεις των υπουργών που έχουν και το αλάθητο και από την άλλη ο ταλαίπωρος Έλληνας πολίτης.

Ένας Γάλλος θεωρητικός του κάποτε υπάρχοντος κομμουνισμού είπε: " Αν θέλεις να καταλάβεις μια χώρα -και τον Λαό της εγώ συμπληρώνω- δεν έχεις παρά να πριονίσεις τις οικονομικές κολώνες."

Σοφή φράση, γιατί αυτό έγινε στην ταλαίπωρη πατρίδα μας, για άλλη μια φορά, έπεσε στα γαμψά νύχια αυτών που τα τελευταία 200 χρόνια μας αποδεκατίζουν, που μόλις σηκώσουμε κεφάλι μας το κόβουν.

Για να καταλάβετε πόσο μας μισούν θα αναφερθώ σε ένα γεγονός. Στην συνθήκη της Λωζάνης οι τούρκοι δεν επεδίωκαν να πάρουν την Ανατολική Θράκη και φυσικά την Κωνσταντινούπολη, τους την έκαναν δώρο οι άσπονδοι φίλοι μας.

Δεν μπορείτε να ζείτε με τους βρωμιάρηδες Έλληνες είπαν στον κεμάλ, που δεν την ήθελε,  και του έκαναν το δώρο.

Και ενώ ο Θ. Πάγκαλος  Αρχιστράτηγος, παππούς του σημερινού, λίγο χρόνο μετά την Μικρασιατική καταστροφή, είχε οργανώσει τον στρατό μας και σε δυο μέρες θα είχε καταλάβει την Α. Θράκη, αφού ο κεμάλ δεν μπορούσε να κάνει τίποτα λόγω της θέσης περισσότερο, αλλά και του περίπου διαλυμένου στρατού του, δεν τον άφησαν οι ντόπιοι ανθέλληνες να το κάνει.

Μάλωναν οι μεν με τους δε, οι Βενιζελικοί με τους Βασιλικούς. Και έτσι χάσαμε την ευκαιρία, να μην γίνουν Ευρωπαίοι οι τουρκαλάδες και σήμερα να μας απειλούν συνεχώς.

Μα θα μου πείτε τι σχέση έχουν όλα αυτά με το ποίημα;

Έχουν και παραέχουν.

Πάντα οι ίδιοι φέρνουν τα δράματα σε αυτό τον Λαό.  Ευρωπαίοι εκμεταλλευτές και ντόπιοι εκτελεστές που δεν μπορώ να πιστέψω (οι δικοί μας) πως το κάνουν συνειδητά.

Αυτοί φέρνουν τις σφραγίδες, τις κατασχέσεις, τα πρόστιμα και χίλια άλλα κακά.  

Επί 81 χρόνια πλήρωνε ο Λαός μας τον χαμένο πόλεμο του 1897, μέχρι το 1978 (Διεθνής Οικονομικός Ελεγχος), αποζημίωση στους τούρκους, αυτοί για τις γενοκτονίες των Ελλήνων, την Μικρά Ασία, τα εγκλήματά τους στην Πόλη και την Κύπρο,  και λοιπά, δεν πλήρωσαν ποτέ ούτε μια λίρα. Τόσο πολύ μας αγαπούσαν και μας αγαπούν οι φίλοι μας ώστε να μας τιμωρούν.

Αυτοί είναι  Ευρωπαίοι «φίλοι μας» που μαζί με τους δικούς μας εδώ, τι να τους πω; βλάκες, ηλίθιους, τελικά δοσίλογους, που ως μωρές παρθένες λένε κάναμε λάθη και νομίζουν πως έτσι καθαρίζουν έναντι του Λαού και της Ιστορίας, και εμείς  τους πιστεύουμε και τους τιμούμε, μας δημιουργούν αυτές τις καταστροφές. Καλά να παθαίνουμε λοιπόν.

 Ένα κράτος που δεν εφαρμόζει το σύνταγμά του, ένα κράτος που τίποτα δεν λειτουργεί βάσει αυτού, ένα κράτος που οι διάφοροι σατραπίσκοι εκμεταλλεύονται την οικονομική αδυναμία του Λαού με τις τεράστιες προεκτάσεις της, ένα κράτος που λειτουργεί με σφραγίδες μόνο,  με απειλές, με πρόστιμα, με επιβαλλόμενη οικονομική εξάντληση του Λαού, ένα κράτος που έκανε το πρόστιμο συχνό για οποιονδήποτε , έστω και δικαιολογημένο λόγο, αφόρητο, (μπορεί 300-400 ευρώ ο μισθός η σύνταξη, 600 το πρόστιμο, 800, 1000 , 10000) ένα κράτος που συνέχεια χρεώνει τους πολίτες του και στο τέλος τους παίρνει τα σπίτια  και τα δίνει έναντι πινακίου φακής σε διάφορα κοράκια, ντόπια και ξένα, ένα κράτος που δεν ξέρει τις στοιχειώδεις αριθμητικές πράξεις, ένα κράτος που επιδιώκει να πάρει άμεσα και έμμεσα από τον Έλληνα περισσότερα από αυτά που έχει ή και δεν έχει.

 Ένα κράτος που οι εκπρόσωποί του, από τον μικρότερο μέχρι τον πρωθυπουργό, τον πρόεδρο, περνούν τον εαυτό τους, εξυπνότερο, ειδικότερο από εσάς, από εμένα, ένα κράτος που δρα σαν οδοστρωτήρας… τι μπορεί να περιμένει ο πολίτης;

ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΤΙΠΟΤΑ. Το βλέπετε παντού.

Ε! αυτό το κράτος λειτουργεί όπως περιγράφεται στους λιγοστούς στίχους του επίκαιρου ποιήματός μου.

Με πρόστιμα, με απειλές, με καταδίκες, όχι για εγκλήματα, αλλά επειδή ο πολίτης δεν έχει να πληρώσει αυτά που παντοιοτρόπως τον φορτώνει το κράτος, η Μητέρα Πατρίδα. Και πως εγώ εσείς να αισθανόμαστε παιδιά της;

Μήπως θέλουν και με αυτό τον τρόπο να μας βγάλουν από μέσα μας την έννοια Πατρίδα;  Δεν ξέρω, με ότι συμβαίνει τα έχω χαμένα.

Διαβάστε λοιπόν το ποίημα και διαδώστε το,

να φθάσει στα βουλωμένα αυτιά των άχρηστων και ανικάνων κυβερνώντων και των επομένων, μήπως προβληματιστούν, μήπως και ανακόψουν την νέα "Μικρασιατική καταστροφή" δηλαδή την κατάληψη της πατρίδος μας ειρηνικό πλέον τρόπο, από τους αιώνιους φίλους μας-δυνάστες (δανιστές, θεσμούς τους λέει ο Τσίπρας τώρα) της Ευρώπης και όχι μόνο από αυτούς.  

Πάντα οι ίδιοι.

Γιατί ψευτοευρωπαίοι τέτοιο μίσος; Επειδή σας κάναμε ανθρώπους, επειδή σας δώσαμε την γλώσσα μας, την Ιστορία μας, τον πολιτισμό μας;  Σας εισαγάγαμε στις τέχνες; Στις επιστήμες και πολλά άλλα;

Γιατί ντόπιοι τόσο ανίκανοι να τους αντιμετωπίσετε;

Γιατί μας βασανίζετε;

Γιατί δεν ακουμπάτε τις δικές σας τεράστιες απολαβές σας ( έως 7000 ευρώ και βάλτε εσεις.. 0, 200, 300, 500, 600 ευρώ εμείς) και κόβετε συνέχεια εμμέσως ή άμεσα από αυτούς που δεν έχουν;

Έχουμε ευθύνες, σίγουρα ως Λαός, πέσαμε με απληστία  στις απολαβές του πλούτου μας,  κυβερνηθήκαμε όμως και κυβερνιόμαστε από ανίκανους κυβερνήτες,  που δεν φρόντισαν να κυβερνήσουν με πρόγραμμα, κατασπατάλησαν άμυαλα το δημόσιο χρήμα, άφησαν ασύδοτους όσους έβγαζαν δις δραχμές και αργότερα εκατομμύρια  ευρώ και δεν έδιναν μια στο κράτος, κοίταξαν τους κομματάρχες τους, και μας φόρτωσαν με χιλιάδες υπαλλήλους χωρίς να χρειάζονται, τροφοδοτούσαν με ζεστό χρήμα πολλές χιλιάδες οργανώσεις, συλλόγους, σωματεία και άλλα χίλια δυο, έπεφταν συνέχεια στην λούμπα των διαφόρων που έκαναν δημόσια έργα και κάθε τι κρατικό που αναλάμβαναν οι διάφοροι επιτήδιοι, έπαιρναν για το κράτος δάνεια που δεν μπορούσαν να πληρώσουν και τα ξεχρέωναν με νέα δάνεια, κάνοντας έτσι ευτυχισμένους τους διεθνείς τοκογλύφους,  

άφησαν εκατομμύρια λαθρομετανάστες

να βγάλουν πολλά δις ευρώ στις πατρίδες τους,

χωρίς για αυτό να είναι έτοιμη η χώρα,

και  όλοι αυτοί που μας κυβέρνησαν και μας κυβερνούν, κάθε τόσο λένε- κάναμε λάθη και καθαρίζουν με την ομολογία τους αυτή, έτσι πιστεύουν- όμως :

Γιατί να πληρώνει ο Λαός που σε μεγάλο βαθμό δεν φταίει;  Ή που τον αφήσατε να συμμετέχει συνειδητά ή από άγνοια, στις διαδικασίες της καταστροφής;

Πως φοβάμαι τη Δευτέρα.

Πως φοβάμαι τη Δευτέρα.

Προέρχομαι από χειμερία νάρκη,

από πνευματική και σωματική ακαμψία.

Θα περάσουν οι διάφοροι σατραπίσκοι,

άλλος κραδαίνοντας το πελώριο μαχαίρι του,

άλλος σημαδεύοντάς με,

με το όπλο του,

και κάποιος τρίτος,

που ΄ναι  ευγενικός,

μ’ ένα χαρτί με διάφορες σφραγίδες.

Κι’ εγώ με σφιγμένες τις γροθιές,

με τα δόντια σε τετράγωνη διάταξη,

θα τους αφήνω

να διαπράττουν τις βέβηλες πράξεις τους,

να λένε τις βαρύτατες λέξεις τους,

σηκώνοντας από καιρού εις καιρόν τους ώμους,

ψάχνοντας ένα τρόπο να τους ξεφορτωθώ,

να τους κοιμίσω πάλι,

ως τ’ άλλο Σαββατοκύριακο.

Αυτά φίλοι, φίλες.

Μια άλλη φορά θα γράψω απίθανα πράγματα για αυτούς που μου γυρίζουν κάθε μέρα τα’ άντερα και που είναι δυστυχώς οι ίδιοι και μάλιστα έχοντες και κατέχοντες.

Γεια σας