Μην πεις τίποτα, ξέρω.

Πολλά περισσότερα από όσα νομίζεις.

Καρδιοχτυπώντας, έμαθα να σε διαβάζω

Και να μη συγκινούμαι από όσα έβλεπα…

Σελίδες γράφουμε πολλές

Μα κανένα κόμμα δεν έχει τελεία…

Ξέρεις γιατί;

Διότι, πάντα υπάρχει το παρακάτω…

Κάτι που μας δίνει φτερά

Και μας επουλώνει τις πληγές…

Μην πεις τίποτα, ξέρω.

Ρισκάρισες τα πάντα για μένα.

Και ας μην έδωσες στην καρδιά σου βάση.

Υιοθέτησες έναν άλλο εαυτό

Για να προσπεράσεις τα θέλω σου.

Συμμάχησες με όλους

Για να μην αποκαλύψεις τίποτα.

Πολέμησες τον ίδιο σου τον εαυτό

Προκειμένου να μην σπάσεις…

Μην πεις τίποτα, ξέρω.

Θα αναρωτιέσαι γιατί σπανίζει μέσα μου το είδος της αγάπης.

Να συναναστρέφομαι κόσμο,  και όμως να είμαι μόνη.

Αγαπάω…

Όχι όμως όπως θα ήθελαν οι άλλοι…

Ούτε εκείνον που θέλουν…

Αγαπάω…

Τον ομοϊδεάτη μου…

Εκείνον που γνωρίζει την ψυχή μου

Καλύτερα από το πρόσωπο μου…

Τον έχω μπροστά μου.

Και ας είναι άφαντος…

Μόνο εγώ τον βλέπω, κανείς άλλος…

Και μέσα από όσα κάνει για μένα

Βλέπω την αγάπη του…

Μην πεις τίποτα, ξέρω.

Γιατί οι αληθινές αγάπες

Δεν γράφονται…

Λέγονται…