Και αν δεν υπήρχε όνειρο

Πάλι θα σε συναντούσα, στης ερημιάς σου τη βουή,

Εκεί που κανείς δεν έχει πρόσβαση, μόνο εγώ

Στου τρεμάμενου ένστικτου τη σελίδα…

Και εγώ εκεί, μπροστά σου, συνειδητοποιώ

Πως όσες πένες και αν έχει η αγάπη,

Δεν φτάνουν για να γραφτούν οι κενές σελίδες

Της ζωής που διάλεξες…

Θα σε συναντούσα, ακόμα και αν η μοίρα έλεγε όχι

Γιατί ανέκαθεν πήγαινα κόντρα σε όλα…

Ανέκαθεν γύρευα αυτό το κάτι που θα με απελευθέρωνε

Από τα αλλοπρόσαλλα δεσμά…

Και ήρθες να τιθασεύσεις

Κάθε τι ανούσιο στη ζωή μου,

Υποβάλλοντας τον εαυτό σου

Σε άπειρες δοκιμασίες…

Ναι, θα σε συναντούσα

ακόμα και χωρίς την παρέμβαση της μοίρας,

υπενθυμίζοντας, πως τίποτα δεν είναι λογικό

αλλά και τίποτα μόνιμο…

Όμως, επειδή είσαι εσύ

Εγώ θα έκανα την εξαίρεση για σένα,

Θέτοντας σε περιορισμό τη σκέψη μου

Απέναντι σε άλλους παράγοντες…

Και γιατί να μη συμβεί, άλλωστε;

Η αλλοτρίωση μου δεν είχε να κάνει με εκούσια θέληση

Αλλά επειδή δεν ήθελα να χτίσω πάνω σε συντρίμια…

Και μόνο εσύ το κατάλαβες αυτό..

Και όταν εγώ παρέδωσα το παρελθόν

Προσδοκώντας την ισόβια καταδίκη του,

Μόνο εσύ <είδες> τι, πως και γιατί

Χωρίς διατυμπανισμούς και αξιώσεις…

Θα σε συναντούσα, ούτως ή άλλως

Εκεί, που οι αδελφές ψυχές συνομωτούν,

Ενάντια στο κατεστημένο

Και σε οτιδήποτε εξωπραγματικό…

Θα σε συναντούσα, εκεί που το όνειρο συναντά την πραγματικότητα.

Στην οδό αγάπης…