Κατέβηκες απο τη σκάλα του φεγγαριού

στάθηκες φέρνοντας το ενα σου χέρι στο στήθος

η καρδιά σου χτυπούσε δυνατά, την άκουγα

τα μάτια σου καρφώθηκαν στα δικά μου...

Ζητιάνεψες το φιλί μου, στο έδωσα

κυρίεψες τον κόσμο μου σε μια στιγμή

είπες, είσαι δική  μου απόψε

και αύριο, και μεθαύριο...

Χτένισες τα μαλλιά μου με τα δάχτυλα σου

σημειώνοντας σε κάθε μου τούφα το όνομα σου

και τα μάτια σου αιχμαλώτισαν

την κάθε μου σκέψη...

Έρωτα μου, για σένα γεννήθηκα

μαζί δαγκώσαμε τα φρούτα του πάθους

συνένοχοι στον ανεμοστρόβιλο της στιγμής

και άλλο τόσο σ΄αγάπησα...

Αγάπησα τα μάτια σου

την ψυχή σου

την καρδιά σου

τα πάντα σου...

Με κράτησες πάνω σου

και ανάσανα επιτέλους

όπως δεν είχα ανασάνει πριν

συνειδητοποιώντας τι έχω...

Και για μοναδική φορά στη ζωή μου

ευτύχησα...

Σε ευχαριστώ...

Σε ευχαριστώ που υπάρχεις...