Σε ευχαριστώ που ήρθες

Την ώρα που σε χρειαζόμουν,

Την ώρα που στέρεψαν τα δάκρια μου

Από τα μάτια, μα όχι από την ψυχή…

Μια ανάσα σου έφτασε

Για να σηματοδοτήσει κάτι νέο…

Και το άρωμα της αγάπης

Πλανιέται στον αέρα…

Δεν ξέρω γιατί

Μα σου έχω εμπιστοσύνη,

Σα να σε ξέρω από χτες

Άντρα μιας άγνωστης μοίρας…

Προσδοκούσα την ανάσταση μου

Γέρνοντας σε μια άδεια γωνιά…

Και έγραφα σε μια ανύπαρκτη καρδιά

Μόνο και μόνο για να την προσελκύσω…

Έβλεπα θετικά την όλη ιστορία

Μόνο για να σε γνωρίσω…

Και σε γνώρισα, πάνω στην αλλαγή μου…

Εκεί που ήθελα να πετάξω από πάνω μου, κάθε τι δυσάρεστο…

Εσύ, με ανακήρυξες ήρωα

Επειδή κατόρθωσα να βγω αλώβητη, από τη ζωή…

Και όμως, δεν αισθάνομαι ηρωίδα…

Κάποτε έσπασα, ξέρεις…

Κόπηκα στα δυο…

Κουβαλώντας ανεπίσημα τραύματα…

Μα η κρυφή δύναμη μου

Με έβγαλε στην επιφάνεια…

Αυτή που πήγαζε από μέσα μου, αόρατη από όλους…

Και όμως, σε ήθελα δίπλα μου…

Σε θέλω, να ετοιμάσεις το δρόμο μου

Όπως έκανε ο Θεός για τους ανθρώπους…

Γιατί, όσο δυνατή και αν είμαι

Αν δεν έχω αγάπη, την αγάπη σου

Είμαι άδεια…

Και ότι καταφέρω χωρίς εσένα

Δεν θα αξίζει…

Αγάπη μου…

Εγώ θα περπατήσω πλάι σου

Μα δεν θα σου στερήσω ότι αγαπάς…

Μα ούτε και εσύ, σε μένα…

Αν είσαι πλάι μου

Θα μπορέσω να μοιράσω αγάπη…

Θα μπορέσω να τη στηρίξω στα δύσκολα

Και να τη χαρώ στα ευχάριστα…

Εγώ σε είδα, είσαι σαν και μένα…

Ανήκεις στο ευαίσθητο είδος…

Αυτό που τείνει να εξαφανιστεί…

Μην κρύβεσαι από μένα…

Μείνε όπως είσαι…

Και μείνε εδώ μαζί μου…