Άπ΄την αρχή μου έβαζαν

Τρικλοποδιές οι άλλοι,

Γιατί είχε η γνώμη μου

Σημασία μεγάλη.

Και κάποιοι έβλεπαν συχνά

Όσα κάποιοι εθελοτυφλούσαν,

Μα εγώ κίνησα βουνά

Για αυτά που αγαπούσα.

Θέλησαν να με διώξουν εξ΄ αρχής

Με το έτσι θέλω,

Μα εγώ στο λόγο της τιμής

Τους έβγαλα καπέλο!

Και πείσμωσα πιο πολύ

Απέναντι στους ανταγωνιστές μου,

Όταν είδα πως αυτοί

Παρέβλεπαν τις αρχές μου.

Γεννήθηκα, για να πατώ

Γερά πάνω στη γη,

Όχι να το παινευτώ

Αλλά ήμουν οργανωτική!

Και δεν κόλλησα στα λάθη

Που κάποιοι είχαν κάνει,

Άλλωστε, τα πάθη

Για μένα είχαν πεθάνει!

Και τι δεν έκαναν λοιπόν

Να με βγάλουν απ΄τη μέση,

Ήθελαν να΄μαι απόν

Και η δύναμη μου, να πέσει.

Έλα όμως που εγώ

Είμαι πεισματάρα,

Και ήθελα να προχωρώ

Τι και αν σαραντάρα!

Ορκίστηκα ένα πρωί

Του περασμένου χρόνου,

Μα δεν μου έτυχε φλουρί

Στο κέρασμα του πόνου!

Με έβαλαν να τριγυρνώ

Από θέση σε θέση,

Κουράγιο δεν είχα να σηκωθώ

Με έπιασε και η μέση!

Με κατέγραφαν διαρκώς

Ότι ήμουν γραμματέας,

Μα τριγυρνούσα συνεχώς

Με χρέη παλιάς και νέας.

Παραλίγο να γίνω

Γενικών καθηκόντων,

Έλεγα, σε λίγο σβήνω

θα μαι νεκρή εν μέσω ζώντων!

Έμαθα και λογιστικά

Εντελώς τυχαία,

Μα δεν ήταν αρκετά

Ούτε και μοιραία!

Η καθημερινή γυμναστική

Στη θέση του κλητήρα,

Τι μου πρόσφερε εχτές

Απάντηση δεν πήρα!

Έτρεχα ολημερίς

Χωρίς να πάρω ανάσα,

Μα στο μπάσκετ της ζωής

Εγώ έδωσα πάσα!

Και έφερα τα πράγματα

Στα δικά μου μέτρα,

Δεν έγιναν και θαύματα

Μα έριξα την πέτρα!

Μου έλεγαν διαρκώς

Πως είμαι επί δοκιμασία,

Μα έβλεπα καθημερινώς

Την κάθε αδικία!

Είδα λοιπόν με άλλο μάτι

Ότι και αν συνέβαινε,

Μα ήταν ζωής αλάτι

Αυτός που επέβαινε!

Διότι έμαθα πολλά

Τα οποία με αφορούσαν,

Είδα ποιοι πραγματικά

Πάντα με αγαπούσαν!

Και ήρθε η ώρα που βγήκα

Νικήτρια ζωής,

σε πρόσωπα φίλων βρήκα

ανθρώπους ψυχής!!!