Χιλιόμετρα αγάπης μας χωρίζουν

μα τίποτα δεν είναι τόσο αληθινό όσο αυτή...

Τριγύρω μου είναι βάλσαμο η μορφή σου

όταν ξαποσταίνω...

Αγάπη μου, ψυχή μου, ζωή μου

ανάσα της ανάσας μου, άκουσε με...

Όταν ξυπνήσεις, από το βαθύ σου λήθαργο

να στρώσεις τραπέζι στη μοναξιά μας...

Και θα΄ρθω αγάπη μου, να σε βρω

όπου και αν είσαι...

Θα σου δώσω από την καρδιά μου ζωή

να πατήσεις πάλι στα πόδια σου...

Θα φωνάξω τις Μοίρες της μυθολογίας

να σου πλέξουν την καλύτερη μοίρα...

Θα παίξω με το Βιολί μου το Ταγκό της αγάπης μας

και όταν μου ζητήσεις να χορέψουμε ψυχή μου

εγώ θα σε κοιτάξω βαθιά μέσα στα μάτια

για να δεις μέσα τους, τι πέρασα...

Όταν ξυπνήσεις, από το βαθύ σου λήθαργο

θα φτάσω κοντά σου με φτερά αγγέλου...

Θα πλημμυρίσω το είναι σου με τη χαμένη αγάπη μας

και θα σου δώσω το δώρο της ζωής...

Ναι, ξέρω, τώρα κοιμάσαι αγάπη μου

και δεν ξέρεις τι γίνεται γύρω...

Δεν μπορείς να δεις τα μάτια μου

ούτε να καθρεφτιστείς μέσα από αυτά...

Αντίλαλος μας ψυχή μου

είναι το πεπρωμένο...

Εκείνο που δεν δίστασε να παντρέψει το χτες με το σήμερα...

Και αν ποτέ αγάπη μου, με αναγνωρίσεις

και ζητήσεις να δεις την καρδιά μου,

εγώ θα στη δώσω

γιατί δεν είναι τυχαίο, ότι σου ανήκε από πριν...