Ποτέ δεν θέλησα κάτι, το οποίο δεν ήταν δικό μου...Ποτέ δεν θέλησα να κλέψω οτιδήποτε απο κάποιον προκειμένου να αναδειχτώ...Ανέκαθεν, ήθελα, να φτάσω κάπου με την αξία μου, άλλωστε, αυτό το απέδειξα πριν πολλά χρόνια, με όλα όσα κατάφερα μόνη μου, με το σπαθί μου...Τι κρίμα όμως...Δεν υπήρξε άνθρωπος να μου πει, <μπράβο>...Και καλά εκείνη την εποχή, ήταν εντελώς διαφορετικά τα πράγματα...Μετά όμως; Τι ήταν εκείνο που με ακινητοποίησε όλα αυτά τα χρόνια; Ποιος ήταν αυτός, που μου πήρε τα πάντα απο τα χέρια μου; Η απάντηση δυστυχώς είναι μια...Κάποιος, ο οποίος ζήλευε τα όσα είχα καταφέρει...Αλλά εκείνος, ποτέ δεν θα με έφτανε...Τυχαίο; Όχι βέβαια...Θα έπρεπε να είμαι κάπου αλλού...Όμως δεν είμαι...Θα έπρεπε να γερνάω ευτυχισμένη, όμως δεν είναι έτσι...Θα έπρεπε, να κοιτάζω πίσω μου και να μετρώ υπέροχα χρόνια, και όχι στάσιμα...Γιατί; Αυτό το αναθεματισμένο γιατί θα με τυρρανάει διαρκώς...Γιατί, όλα σε μένα; Ειλικρινά, σκέφτομαι, ότι πληρώνω αμαρτίες άλλων, μόνο που κανείς δεν το βλέπει...Δεν πειράζει...Πολλές φορές το έχω πει μέσα μου...Δεν πειράζει...Μα ως πότε δεν θα πειράζει; Ως πότε θα κάνω τα στραβά μάτια απέναντι στα όσα συμβαίνουν; Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να με ζηλέψει κάποιος, και να μη μου δώσει τα όσα μου ανήκουν. Αντίθετα, να τα κλέψει...Τη ζωή μου ολόκληρη, τα έργα μου, τη δουλειά μου, τα πάντα μου...Και μέχρι τώρα αναρωτιώμουν, μα τι στο καλό συμβαίνει; Γιατί δεν προχωράει η ζωή μου όπως θέλω; Για πιο λόγο να υπομένω κάτι χωρίς αξία; Καλά, αυτό το γνωρίζω ήδη. Ήθελα να μάθω το γιατί. Και έμαθα...Μόνο που τώρα, δεν με απασχολεί. Τίποτα...Είναι, σα να έχει φτιάξει κάποιος ενα σενάριο επιστημονικής φαντασίας και να παίζει μαζί μου. Μόνο που εγώ, δεν είμαι όπως ήμουν. Απο την ώρα που κάποιοι έπεσαν στα μάτια μου, δεν σηκώνονται με τίποτα πλέον. Προχωράω, αλλά με τα δικά μου βήματα. Για τα μάτια του κόσμου, υπομένω κάτι ανάρμοστο, άχρηστο, κάτι που θεωρώ σκουπίδι. Δεν είναι για μένα αυτή η ζωή, ποτέ δεν ήταν. Το μόνο που εύχομαι είναι, να ζήσω πολλά χρόνια, ώστε να ζήσω τη ζωή που μου έκλεψαν...Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Η ζήλια βλέπετε, μπορεί να καταστρέψει τα πάντα. Και εσύ να μη μάθεις ποτέ, απο ποιον και γιατί. Εγώ έμαθα. Μου αρκεί που ξέρω. Ποτέ δεν ήθελα κάτι που δεν ήταν δικό μου. Εξ αρχής το είχα πει. Ποτέ δεν λέρωσα τα χέρια μου, το μυαλό μου, το σώμα μου με κάτι κακό....Είδα στην πορεία του χρόνου όμως, αρκετούς να κάνουν όσα δεν έκανα εγώ. Τουλάχιστον, κοιμάμαι ήσυχα τα βράδια, χωρίς ενοχές και τύψεις. Διότι, δεν πάτησα πάνω σε κανένα για να καταφέρω όσα κατάφερα...Δόξα το Θεό, είμαι άνθρωπος αξίας! Ίσως για αυτό δεν είδα άσπρη μέρα! Όμως δεν πειράζει! Εγώ δεν επιζητώ την προσοχή ανθρώπων ανάξιων. Όσοι με γνωρίζουν, ξέρουν ποια είμαι και τι είμαι. Όπως και τι πέρασα μέχρι να καταφέρω να σταθώ στα πόδια μου. Αυτό μου αρκεί...Είδα στην πορεία του χρόνου, αρκετούς να προσπαθούν με κάθε μέσον να με <πολεμήσουν>...Γιατί άραγε; Μήπως επειδή δεν θα με φτάσουν ποτέ; Και τι έγινε; Με τόσα που συμβαίνουν στον κόσμο, το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να καταφέρουν όσα κατάφερα; Μα τότε, μπράβο μου! Επειδή είμαι παράδειγμα προς μίμηση! Επειδή συνωστίζονται τόσοι, προκειμένου να μου πάρουν τη δόξα! Ή οτιδήποτε άλλο...Ειλικρινά, είμαι σε μια ηλικία που δεν με νοιάζει πλέον. Άλλωστε, αν ήταν να γίνει κάτι, θα είχε γίνει προ ετών! Τώρα; Είναι αργά! Τώρα, εστιάζω μόνο σε πράγματα εφικτά, πράγματα αξίας. Και ανθρώπους αξίας...Το παρελθόν για μένα, έχει <πεθάνει> προ ετών...Γιατί να δώσω βάση σε κάτι που δεν άξιζε; Όχι, δεν θα το κάνω...Η πορεία της ζωής μου λέει πολλά... Οτιδήποτε κατάφερα...Όπως λέει πολλά, και οτιδήποτε έγινε εις βάρος μου. Αν και έμαθα αρκετά, υπάρχουν και άλλα που δεν γνωρίζω. Και το κυριότερο, κανείς δεν μου λέει! Όσο βρίσκομαι στο σκοτάδι, πως να προχωρήσω; Υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν θα γίνουν ποτέ, γιατί δεν θέλω εγώ! Όμως, πως να το καταλάβει αυτό κάποιος, όταν διαρκώς επιμένει στις δικές του ιδέες; Το θέμα είναι όμως, ότι κάποια πράγματα δεν θα αλλάξουν, κάποια άλλα δεν θα συμβούν, και μόνο ότι θέλω εγώ θα γίνει...Και επειδή τα φαινόμενα απατούν, υπάρχουν και συμπτώσεις, καλό είναι να μη βγάζουν συμπεράσματα πριν μιλήσουν με μένα...Είμαι συγγραφέας, είμαι ποιήτρια, οι αλήθειες όμως δεν αλλάζουν...Και αυτό θα έπρεπε να το σεβαστούν ορισμένοι...