Μετά από πρόσκληση μου, καλώστηνα κι ας άργησε!!! Οι 13 λέξεις μου, σε προσωπικές αναζητήσεις της αδερφής μου….(Lsister) 

---------------------------------------------------------------------------------------

Ζηλεύω όσους μπορούν, βάζοντας σε σειρά τις λέξεις, να δημιουργούν αριστουργήματα. Αριστουργήματα που σε ταξιδεύουν, σε γεμίζουν δάκρυα, γιατί καταφέρνουν να αγγίζουν ευαίσθητες χορδές του εαυτού σου απωθημένες και αδούλευτες ή πληγές που δεν έχουν ακόμα επουλωθεί. Θαυμάζω όσους μπορούν να εκφράζουν την αγάπη τους χωρίς να φοβούνται οτι θα τους προδώσουν, θα τους εκμεταλλευτούν ή θα τους βιάσουν. Αυτούς που μπορούν να αισθανθούν τη μαγεία του φεγγαριού, που μπορούν να πουν ‘έσκασα στα γέλια’, που αποτελούν από μόνοι τους ένα ενιαίο σύνολο, ικανό να διεκδικεί τη ζωή.                                                                                                             

Δυστυχισμένος είναι αυτός που προσπαθεί ν’ αποδεχθεί και να συμμορφωθεί με τα ιδανικά μιας ομάδας, όταν προσαρμόζεται στο τραγούδι και στο χορό της παρέας, χωρίς να στηρίζεται στην επίγνωση των δικών του πραγματικών αναγκών και συναισθημάτων. Απομακρύνεται από την αλήθεια του και την αρνείται, προκειμένου να τον αποδεχθούν και να τον αγαπήσουν. Βρίσκεται στο έλεος τρίτων, δεν είναι πραγματικά ο εαυτός του, τον οποίο ούτε θα γνωρίσει ούτε θ’αγαπήσει. Ξέρει όμως ότι όποιος δεν μάθει τα όριά του γίνεται ο χειρότερος τύραννος; 

Η εσωτερική μας δύναμη, την οποία ανακαλύπτουμε μέσα από την πρόσβαση στις δικές μας ανάγκες και στα συναισθήματα, καθώς και μέσα από τη δυνατότητα έκφρασής τους- είναι ουσιαστική για μας, αν θέλουμε να ζήσουμε χωρίς κατάθλιψη και εθισμούς.

Πώς; Τι; Τι έγινε ρε παιδιά....;;;;;;;;