Νιωθω, τον πονο αυτης της μανας.

Ποναω, βλεπωντας την γυναικα του σημερα.

Θλιβομαι βαθυτατα , οταν αντιλαμβανομαι πως, τοσο κοντα μου, το ετος 2018 χανονται ανθρωποι και παιδια .

Οχι πολλα λογια.Βουβη θλιψη για μια ζωη που χαθηκε τοσο αδοξα αλλα και τοσο αδικα.

Δυναμη και κουραγιο για μια εποχη, οπου δυστυχως θα βιωσουμε,  παρα πολλα ακομη.

Ταπεινωση  και  τεραστιο ελλειμα αξιων και στοιχειωδους ανθρωπισμου παντου.

Παει η Ελλαδα μου που ηξερα.Χανεται αργα ,σαν το ηλιοβασιλεμα της.