Η αλήθεια ειναι πως σήμερα δυσκολευτηκα να επιλέξω τραγούδι της βδομάδας... οι μέρες που πέρασαν περιείχαν πολλά αντιφατικά στοιχεία... τελικώς θυμηθηκα αυτό το πολυ ομορφο τραγουδι του Φ.Δ., το οποιό μου αρεσει πολύ... γιατι αναμεσα στα άλλα, δίνει ενα αισιοδοξο μηνυμα στην τελευταία στροφή... πως πρέπει να πεταμε απο πανω μας τα προσωπεία, και να κοιτάζουμε καταματα και με ειλικρίνια την ζωη. Φυγαμε...  

Φοιβος Δεληβοριας, "Καθρεφτης"

 Έχω μπροστά μου συνεχώς ένα καθρέφτη
που με εμποδίζει ότι είναι πίσω του να δω.
Δεν έχω δει ποτέ μου πιο μεγάλο ψεύτη
και το χειρότερο είναι όμοιος εγώ.

Δείχνει πολύ καλός ενώ εγώ δεν είμαι
δείχνει κακός ενώ δεν είμαι ούτε αυτό.
Όσοι μου λένε "φίλε όπως είσαι μείνε"
είναι όσοι χάψαν τον αντικατοπτρισμό

Ένα καθρέφτη συνεχώς έχω μπροστά μου
πάνω του πέφτει και ραγίζεται η καρδιά  μου
πάνω του πέφτει και ραγίζεται η καρδιά  μου
ένα καθρέφτη συνεχώς έχω μπροστά μου

Αντανακλά αυτά που θέλουν οι γυναίκες
κι έτσι τις πείθει ότι 'μαι τo άλλο τους μισό
Μπροστά του γδύνονται του λεν γλυκές κουβέντες
πίσω από το τζάμι εγώ ολομόναχος κοιτώ

Κάνει παιχνίδι ως και με τα πρότυπα μου
τις θείες φωνές που μου μιλούσανε παιδί
Τις φέρνει απέναντί μου και στα κυβικά μου
πάω να τις φτάσω και τσουγκρίζω στο γυαλί

Ένα καθρέφτη συνεχώς έχω μπροστά μου
πάνω του πέφτει και ραγίζεται η καρδιά  μου
πάνω του πέφτει και ραγίζεται η καρδιά  μου
ένα καθρέφτη συνεχώς έχω μπροστά μου

Ξέρω πως όλοι πια πιστεύουν σε καθρέφτες
σε οθόνες, σε φωτοτυπίες και προβολείς.
Μέχρι παιχνίδια έχουν βγάλει που οι παίχτες
ζούν σε μια γυάλα και τους βλέπουμε όλοι εμείς.

Μα εγώ θα κάνω τον καθρέφτη μου κομμάτια
ξέρω ότι αυτό που κρύβει πίσω του είσαι εσύ,
εσύ που ψάχνεις μες τα μαύρα σου τα μάτια
να καθρεφτίσεις μόνο εμένα στην ζωή.

 Καλη μας εβδομαδα!