Αμφιβάλλω αν θα τα διαβάσεις, παρόλα αυτά στα γράφω, ελπίζοντας να τα μεταφέρει κάποιος σε σένα συγκεκριμένα, και όχι στα κορόιδα που νομίζουν ότιι τα γράφω για αυτούς...Θέλω να ξέρεις, ότι σε αγάπησα απο την πρώτη στιγμή που σε είδα, πριν 30 χρόνια...Ξέρω τι θα πεις, αλλά δεν είναι αστείο. Πιστεύω, ότι αν γνώριζες για την αγάπη μου, θα είμασταν ακόμα μαζί...Ξέρω για τη φιλία σου με κάποιον συμμαθητή μου, και αναρωτιέμαι, μήπως αυτός ήταν η αιτία να μην είμαστε ποτέ μαζί. Ξέρεις τι λένε; Η ζήλια του φίλου, είναι χειρότερη απο τη ζήλια του εχθρού...Δεν ξέρω καν που είσαι και τι κάνεις, πολύ θα ήθελα να μάθω...Είδα πρόσφατα κάποιους που σου μοιάζουν. Δεν ξέρω αν είστε συγγενείς, ή απλά είναι σωσίες...΄΄Ηταν, σαν οικογένεια...Δεν ρώτησα κάτι, δεν ήταν ούτε ο σωστός τόπος, ούτε ο χρόνος...Εγώ το μόνο που ήθελα να μάθω για σένα, είναι, αν είσαι καλά, και αν θέλεις τη φιλία μου, αν, και εφόσον δεν θα μπορούσαμε να είμαστε μαζί, αλλιώς...Μια φιλία, δεν είναι κακή, ειδικά όταν σου έχει αποδείξει ότι αξίζει! Πιστεύω ότι ταιριάζουμε απόλυτα! Ο άνθρωπος δεν αλλάζει, και εσύ είσαι η απόδειξη...Αν κάποτε διαβάσεις το post μου, να ξέρεις, ότι αν ήθελα να δω κάποιον απο το παρελθόν, αυτός είσαι μόνο εσύ! Και επειδή βλέπω καθημερινά τις σαχλαμάρες ορισμένων στη δουλειά, έχω να πω, ότι το παρατράβηξαν...Είναι καιρός να βρεθούμε, και να μιλήσουμε εφ όλης της ύλης...Σε περιμένω...