Δεν βιάζομαι να κάνω κάτι μαζί σου

γιατί τώρα ξεκινάω τη ζωή που δεν έζησα...

Θα έχουμε πολλές ευκαιρίες, αγάπη μου

είμαστε στο σωστό σταυροδρόμι...

Το να σε μάθω, δεν ήταν κάτι αδύνατο

γιατί σε ξέρω ήδη...

Απλά, ήθελα να σιγουρευτώ ότι δεν άλλαξες

ότι είσαι ακόμα εκείνος που αγάπησα...

Θα έχουμε πολλές ευκαιρίες, αγάπη μου

να ταϊσουμε την ορμή μας για συνέχεια...

Και όταν κρατήσω το χέρι σου, μέσα στο δικό μου

θα νιώσεις τη ζεστασιά μου, σε όλο σου το κορμί...

Περίμενα 30 χρόνια για σένα

τι είναι ακόμα λίγο;

Δεν με νοιάζει πότε θα σε δω

αλλά, ότι επιτέλους θα βρεθούμε!

Εκείνη τη μέρα, θα τη θυμάσαι

σε όλη σου τη ζωή...

Θα χαραχτεί στη μνήμη σου

και στο gps σου...

Θα είναι η έναρξη γιορτής για μας

θα γιορτάσουμε, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον...

Η αγάπη μας θα λάμπει σαν διαμάντι

θα έχει μια αξία διαχρονική...

Εγώ, και εσύ, αγάπη μου...

Χωρίς τέλος...

Κάθε μέρα, θα είναι μια καινούρια αρχή...

Μια όαση στην έρημο Σαχάρα...

Αλήθεια, πόσες φορές δίψασες

αλλά δεν είχες να πιείς νερό;

Ξέρεις πόσες, θα ξεδιψάσεις μαζί μου;

Ξέρεις, με τι λαχτάρα, θα περιμένεις να με δεις;

Και όμως, αν και περίμενα πολύ για σένα

δεν βιάζομαι, αγάπη μου...

Είμαστε μαζί, σαν ενα

απο την εφηβία! 

Άραγες, υπάρχει κάτι, να σβήσει το παρελθόν μας;

Αυτό που δεν πρόλαβε να υπάρξει

δεν σβήνει ποτέ, αγάπη μου...

Και ίσως, απο μόνο του μένει

επειδή, εσύ και εγώ, είμασταν παρόντες!

Το να είσαι εκεί, είναι το σημαντικό

και εσύ, ποτέ δεν έφυγες...

Το ήξερα!

Για αυτό σε περίμενα...

Όπως περιμένει ο απλός άνθρωπος

ενα θαύμα απο το Θεό...

Και εσύ, είσαι το θαύμα μου...

Είσαι, ο Θεός μου...

Και οτιδήποτε υπήρξε μετά απο σένα

κάηκε, στη φλόγα της θύμησης σου...

Τι είναι η απόσταση, όταν είσαι ήδη, εδω;

Όταν η ανταπόκριση που περίμενα, υπάρχει;

Και μια αιωνιότητα θα σε περίμενα...

Θα γευόμουν το χάος του κόσμου

μόνο και μόνο για να σε δω...

Για να σε πλησιάσω, όπως ποτέ, άλλοτε...

Για να σου δώσω όσα σου ανήκουν

μέσα απο μένα...

Αγάπη μου, ποτέ δεν σε ξέχασα...

Πάντα υπήρχες μέσα μου, σε κάθε κύτταρο μου...

Πάντα κοιμόμουν, λέγοντας σου νοερά καληνύχτα...

Αλήθεια, το ένιωσες ποτέ;

Κατάλαβες ότι σε σκεφτόμουν;

Θα έχουμε πολλές ευκαιρίες

γιατί, ότι αξίζει στη ζωή, μένει...