Τόσα χρόνια δεν προχωρούσε τίποτα, και αναρωτιόμουν γιατί...Όχι ότι ήθελα εγω να είμαι στάσιμη, απλά, ότι και αν έκανα για να προχωρήσω, δυστυχώς δεν είχε καμία εξέλιξη...Είμαι άνθρωπος της δράσης, και αυτό το απέδειξα πριν πολλά χρόνια στα νιάτα μου, με όλα όσα κατάφερα...Μετά απο κάποιο χρονικο διάστημα όμως, έμεινα στάσιμη...Ήταν σαν κατάρα...Σα να με είχαν καταραστεί, μετά απο τόσο κόπο που έκανα να προχωρήσω, να γίνει το αντίθετο...Ειλικρινά, βαρέθηκα...Έχετε δει λιοντάρι στο κλουβί; Πως αντιδρά όταν το φυλακίζουν; Έτσι νιώθω και εγώ...Είναι να μην ξεκινήσω κάτι, θα το τελείωσω οπωσδήποτε...Όχι, δεν είναι όπως η ιστορία με τον αλυσοδεμένο ελέφαντα...Καμία σχέση...Εγώ δεν είχα τα εφόδια να προχωρήσω! Μου τα έκλεψαν...Σημαντικό αυτό...Και δεν μπορώ να συγχωρήσω κανένα, γιατί κανείς δεν κάνει κατά λάθος κακό...Ήταν, σαν κάποιος, να ήθελε επίτηδες όλα αυτά τα χρόνια που χώρισα και ήθελα να ζήσω τη ζωή μου, να μην τη ζήσω! Τα λέω καλά; Λοιπόν, σας έχω νέα...Εγώ θα ζήσω όπως θέλω, απο του χρόνου...Και δεν θα ρωτήσω κανένα! Ξέρετε γιατί; Τα δικά μου θέλω, και οι βλέψεις μου, δεν έχουν καμία σχέση με τις βλέψεις των άλλων! Που να πάρει η ευχή, είμαι 45 χρονώ!!! Πότε στην οργή θα ζήσω;