Χτες είδα ενα πολύ όμορφο θέαμα στο μετρό...Ένα νέο παιδί, κάπου στα είκοσι, διάβαζε ενα βιβλίο...Όχι οποιοδήποτε βιβλίο...Διάβαζε ψυχολογία...Όχι, δεν ήταν κάποιας σχολής ή κάτι τέτοιο...Τον παρατηρούσα όση ώρα καθόμασταν μαζί, και έλεγα απο μέσα μου! <Να ένας σπουδαίος άνθρωπος για την κοινωνία! Ο οποίος δεν ασχολείται με κινητά>! Ήταν προσεγμένα ντυμένος, φαινόταν σοβαρό παιδί...Τον θαύμασα, επειδή σπανίζουν τέτοιου είδους παιδιά στην ηλικία του! Όχι, δεν ήταν μαμάκιας ή κάτι τέτοιο...Τέτοια παιδιά φαίνονται απο μακρυά! Κάνουν μπάμ, που λένε...Η σοβαρότητα, ήταν το ατού του...Έχω δει ελάχιστα παιδιά να διαβάζουν, και όχι μόνο στο μετρό...Τα έχω δει σε καφετέριες, να είναι συνήθως μόνα τους, και να διαβάζουν απολαμβάνοντας ενα καφέ...Ίσως και να περίμεναν παρέα, όμως, δεν έπαιζαν με το κινητό! Δεν είδα ποτέ κανένα τέτοιο παιδί, να είναι συνεχώς μέσα στο ίντερνετ ή να παρακολουθεί τηλεόραση ή κάτι ανάλογο...Αυτά τα παιδιά,προτιμούν κάποια ώρα της μέρας την απομόνωση, προκειμένου να διαβάσουν κάτι αξιόλογο...Είναι αξιέπαινα, επειδή προτιμούν να εμπλουτίζουν τις γνώσεις τους, απο το να χάνουν τα μυαλά τους σε σκουπίδια όπως το fb...Ελάχιστα μεν, αξιόλογα, δε...Ειλικρινά, στην τότε εποχή μου, τη δεκαετία του ΄80, στην εφηβία μου, όταν δεν είχαν βγει ακόμα οι υπολογιστές, όταν δεν είχε καταστραφεί ο κόσμος απο την τεχνολογία, είχαμε σπουδαίους ανθρώπους δίπλα μας! Όλα τα παιδιά εκείνης της εποχής, ήταν αξιόλογα, και οι περισσότεροι απο αυτούς, είναι σήμερα επιτυχημένοι στη ζωή τους!Γιατί όμως; Έχει σημασία, το γιατί! Επειδή, προτιμούσαν την άμεση επαφή με κάποιον, υπήρχε μόνο το σταθερό τηλέφωνο, υπήρχε ουσιώδη επικοινωνία! Κάτι το οποιο χάθηκε εντελώς, μετά την περιβόητη εξέλιξη μας στην τεχνολογία...Χάθηκαν οι ανθρώπινες σχέσεις οι οποίες είχαν αξία! Δυστυχώς...Για αυτό το λόγο, βγάζω το καπέλο στα σημερινά παιδιά, τα οποία δυστυχώς σπανίζουν, τα οποία διαβάζουν, αντί να χαζολογούν μπροστά σε ενα υπολογιστή, άσκοπα! Συγχαρητήρια λοιπόν, σε όλους εκείνους τους νέους, οι οποίοι μου θυμίζουν, ότι υπάρχει ακόμα ενα σημάδι απο το αξιόλογο παρελθόν εμάς των παλιών, οι οποίοι τουλάχιστον, δεν έχουμε χάσει ακόμα την αξιοπρέπεια να μπορούμε να ζούμε όπως τότε...Έχουμε δηλαδή ζωή, και εκτός ίντερνετ! Αν και είναι ενα μέσον να περνάς την ώρα σου όταν δεν έχεις τι να κάνεις, ωστόσο, η απομόνωση είναι στα κατά, και μάλιστα πολύ σημαντική, εφόσον, τα περισσότερα παιδιά που ασχολούνται αποκλειστικά και μόνο με το ίντερνετ, δεν έχουν επαφή με την πραγματικότητα! Αυτό άλλωστε, το έχω διαπιστώσει με πολλούς στο Αιγάλεω! Δυστυχώς!