Το διάβασα, σήμερα το πρωί και συγκλονίστηκα. Βούρκωσα, μπρος στο μεγαλείο της αγάπης που, τελικά, καταφέρνει να μη γίνεται συνήθεια κι ούτε, οπωσδήποτε, να ατονεί με το πέρασμα του χρόνου. Αντίθετα, να βρίσκει τον τρόπο να γιγαντωθεί και ν΄απλώσει πολύ βαθιές ρίζες, όπως κάτι αιωνόβιοι γεροπλάτανοι στις πλατείες των ορεινών χωριών.

Τελικά, δεν είναι η αγάπη που ατονεί ή πεθαίνει. Είναι οι ψυχές μας που, τις περισσότερες φορές, δεν αποτελούν εύφορο έδαφος, για να στεριώσει, να βαθαίνει και να γιγαντωθεί η αγάπη...

 Χτες, ήταν άλλη μια εφημερία....

Εύκολη, δύσκολη δεν έχει σημασία.

Ήταν άλλη μια εφημερία.

Το βράδυ περνάω επίσκεψη από τους θαλάμους, σε ένα θάλαμο ένας κύριος 90ετων θα επιστρέψει σήμερα σπίτι του νικητής.

Με το που με βλέπει στην πόρτα μου λέει, "γιατρέ έλα να σου δείξω τι γράμματα μου στέλνει η γυναίκα μου."

Σε κάποιους είναι κάτι τελείως αδιάφορο.

Εμένα ακόμα αυτό με συγκινεί, αυτός ο έρωτας και το νοιάξιμο στα 90! Για αυτό και ζήτησα την άδεια του να το δείξω στους φίλους μου.

Με χαρά μου λέει, κάνε ό,τι θες!!!!

Η γυναίκα του, λοιπόν, που για μέρες δεν μπορούσε να δει το άλλο της μισό, του λέει......

" Ψυχούλα μου, φτάνεις ζωντανός κοντά μου. Λατρεία μου, νικήσαμε.... Μωρό μου, έρχεσαι αύριο κοντά μου. Κοντά στο Περιστέρι σου. Οι φτερούγες μου και πάλι θα σκεπάσουν το ταλαιπωρημένο σου σώμα. Το στομαχάκι σου θα γευτεί τις γεύσεις που στερήθηκες.

Αποδιοργανώθηκα.

Σε φώναζα, συνεχώς μα δεν άκουγα τον ήχο της φωνής σου.

Αύριο όλα θα αναστηθούν στο σπιτικό μας. Κάνε λίγες ώρες κουράγιο. Αύριο τελειώνουν οι σκληρές δοκιμασίες της ψυχής και του σώματος σου. Αύριο θα κοιμηθείς στο πεντακάθαρο κρεβάτι σου, μες την αγκαλιά μου. Θα μείνω άγρυπνη σιμά σου. Άγρυπνη να μετράω τις εκπνοές σου. Καρτέρα λίγο ακόμα, Άγγελε μου... Καλή αντάμωση.... "

Τελικά υπάρχει ελπίδα και νόημα σε όλο αυτό..........

Από το προσωπικό αρχείο......

Χρήστος Νταφόπουλος

Πηγή: https://www.athensvoice.gr/life/health/709499_post-tis-imeras-hristos-ntafopoylos