Παρασκευή 20/4/2007 ... ώρα 1:30 μμ ... το κοριτσάκι μου έφερε στον κόσμο με καισαρική ένα υγιέστατο αγοράκι 3.500 κιλών ...έναν λεβέντη...έναν ζωηρό "κούταβο"!

Μου φαίνεται απίστευτο ...η κολλητή μου ...η φιλεναδίτσα μου ... η μικρούλα μου ...έγινε μανούλα!!! Τόσα ανάμεικτα συναισθήματα με πλημμυρίζουν ... τόσες πολλές και διαφορετικές εικόνες ...τρέλες ...αστεία...άπειρες στιγμές και ιστορίες για να διηγηθεί κανένας. Τόσα πράγματα έχουμε ζήσει μαζί τα τελευταία 24 κοντά χρόνια ...Τόσες πολλές εικόνες γυρίζουν στο κεφάλι μου. Πολλές χαρούμενες στιγμές ...πολλές λυπημένες ... θυμάμαι ότι σε όλα ήταν εκεί ...σε όλα ήμουν εκεί. Ακόμα και όταν τα προγράμματά μας ήταν διαφορετικά και δεν ήταν εύκολο να βρεθούμε πάντα η αγάπη μας παρέμεινε το ίδιο δυνατή ... "παίρνε και κανένα τηλέφωνο ε? μην χάνεσαι". Μια ατάκα που έγινε το δικό μας αστείο με το πέρασμα των χρόνων ...

Γνωριστήκαμε τυχαία ... λόγω της κοινής μας αγάπης στα ζώα ...συγκεκριμένα της αγάπης μας στα σκυλιά. Μέναμε σε διπλανές πολυκατοικίες ... πήγαμε και στο ίδιο σχολείο ...γυμνάσιο και λύκειο. Μαζί παίζαμε στην γειτονιά ...πάντα στην ίδια γειτονιά ακόμα και σήμερα ... Μαζί στις πρώτες βόλτες ...στους πρώτους καφέδες ...στα πρώτα φλερτ ... η μία κάλυπτε την άλλη... χαχαχαχαχα Μαζί περάσαμε τις πρώτες απογοητεύσεις ...ζήσαμε μαζί απώλειες αγαπημένων μας προσώπων. Γελάσαμε πολύ ...μοιραστήκαμε γεννέθλια ... μεγαλώσαμε παρέα.

Μόνο όμορφα μπορώ να νοιώθω όταν φέρνω στο μυαλό μου την κολλητή μου ... μόνο αγάπη τρέφω στην καρδιά μου για κείνη ... και αυτό είναι ένα συναίσθημα που δεν πρόκειται ποτέ να φύγει από μέσα μου. Χαίρομαι που ήρθε έτσι τυχαία στην ζωή μου και παραμένει μέχρι σήμερα παρούσα... Η μικρούλα μου είναι πια μανούλα ... και είμαι τόσο ευτυχισμένη γι'αυτό!

Κουκλίτσα μου ...να μας ζήσει ο μικρούλης!!!