Δεν έχεις χαθεί, αν δε σε νοιάζει που πηγαίνεις. Και τις ομορφότερες βόλτες, τις κάνεις όχι για να πας κάπου, αλλά για τη διαδρομή.

Είναι κι η ζωή μια βόλτα, ένας περίπατος που κάνει η ψυχή μας. Και δε θέλει δρόμους, ούτε μονοπάτια για να βαδίζει. Θέλει να είναι ελεύθερη να τρέχει όπου ποθεί. Μήτε τη νοιάζει που θα πάει κι από που έρχεται. Θέλει απλά να χαρεί τον ήλιο και την αγάπη.

Όσο πιο νωρίς το καταλάβουμε, τόσο καλύτερα. Όσο πιο πολύ περισυλλογή γλυτώσουμε, τόσο περισσότερη ζωή θα ζήσουμε.

Θα σου πω τι χρειάζεσαι. 3 ευρώ για ένα κρασάκι και την κοπέλα σου. Ή αν θες, 3 ευρώ για το κρασάκι και δυο φίλους καλούς. Ευπρόσδεκτη πολυτέλεια: η μουσική.

Ξεκόλλα με τα λεφτά, τις κάρτες, την καριέρα, τους γάμους, τις θείες, τα αμάξια, τους ζηλιάρηδες «φίλους», το που παω και τι κάνω εδώ, τις καλές εντυπώσεις, τις άχρηστες πόζες, τις διασημότητες, τις κούφιες αναγνωρίσεις, τα θλιβερά εφήμερα όνειρα.

Απλή είναι η ζωή. Όπως και η αγάπη. Μα τόσο δύσκολη να την αγγίξεις με όλα αυτά γύρω σου.

Πρόταση: "Όνειρο καλοκαιρινού μεσημεριού" Γιάννης Ρίτσος, 1979, Εκδόσεις Κέδρος