Επηρεασμένος από την γενικότερη καλοκαιρινή κατασταση που ερχεται, καθώς και από την πολύ καλή διαθεση που αποκομισα απο το (παρολίγον) τετραημερο, ομοογώ πως σήμερα σχεδόν δυσκολευτηκα να βρω ενα χαρουμενο τραγουδακι... βλέπεται, εχω συνηθίσει στις μαυρίλες! :-)))))

 Ευτυχως που υπάρχει και ο Φοιβος με αυτό το απιστευτα ομορφο και γλυκό τραγουδάκι... ετοιμοι? Φύγαμε!

 Στην κοσμάρα μου ως συνήθως κι άξαφνα τη βλέπω να περνάει
Με μια τσάντα «Ελευθερουδάκης» και να μου χαμογελάει
Σαλιγκάρια στη Σταδίου και τριφύλλια στη Σίνα
Ομορφαίνεις βάδισμά μου την Αθήνα
Λεμονιές στην Κοραή, περικοκλάδες στου Ζώναρς
Θέλω να σε ξαναδώ κατά μόνας!

Αυτή που περνάει, αυτή που περνάει
Αυτή να ρωτήσουμε να δούμε που πάει
Αυτή να ρωτήσουμε τον προορισμό μας
Ο άγνωστος δρόμος της να βρει το δικό μας.

Τη ρωτάω «τι γίνεται» μου λέει «απλώς πηγαίνω στη σχολή μου»
Στη χοροεσπερίδα, στη συνέλευση, στη φιλοσοφική μου
Περιβόλια στη Μπενάκη, στη Σκουφά βοσκοτόποι
Ζουζουνίζουν γύρω απ΄ τ΄ άνθος σου οι ανθρώποι
Λουλακί παραθυράκια στα ταξί και στα τρόλεϊ
Αλληλοκαλημερίζονται όλοι

Σαλιγκάρια στη Σταδίου και τριφύλλια στη Σίνα
Ομορφαίνεις βάδισμά μου την Αθήνα
Αν δεν έχεις τι να κάνεις σε παντρεύομαι τώρα
Και αρχίζει η ανοιξιάτικη ώρα

Υ.Γ. Μπηκε Ανοιξη και μου φαινεται πως το χασαμε... χα-χα-χα