Δεν ξέρω αν ζώ ή αν μόνο θυμάμαι τις στιγμές

Τις προσπάθειες ανόδου

Και την νεανικότητα των συμβολισμών

Τις επιλογές της άτεγκτης μοίρας

Ή την τραγική πυρά που καίει τα σωθικά μου.

Υπάρχει μέσα μου η αίσθηση

Ότι έχω μοιραστεί τις επιλογές μου

Μ’ αυτή την τρέλα της επιθυμίας

Που σαν τον Ζέφυρο φέρνει απότομα

Την ανοιξιάτικη βροχή

Και τώρα χρόνια μετά

Φυλλομετρώ την πορεία

Τα διχαλωτά μονοπάτια

Που σε υποχρεώνει η ζωή να διαλέξεις

Και να πορευτείς.

Λες και υπάρχει καμιά αμφιβολία

Ότι στο τέλος όλα σε οδηγούν

Στο ίδιο φως ή στην ίδια σκιά

Λες και στο τέλος του προορισμού

Οι επιλογές μετράνε…

Λες και στο τέλος του προορισμού

Δεν μου λείπει

Ο φίλος που είχα τότε

16/04/2007