Όλο αναμνήσεις είμαι τις τελευταίες μέρες...! Χθες, ακούγοντας στο Δεύτερο Πρόγραμμα το τραγούδι "Στη γιορτή της αυγής (Alla fiera dell' est)" από τον ζωντανό δίσκο του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα "Αλκυονίδες μέρες" θυμήθηκα το αντίστοιχο παραμύθι που μου έλεγε η γιαγιά μου όταν ήμουν πολύ μικρή. Δεν είχα πάει ούτε στο νηπιαγωγείο, αλλά το θυμάμαι ακόμα! Το τραγούδι με τον Μαχαιρίτσα λέει:

Στη γιορτή της αυγής, με δυο δεκάρες
ένα ποντίκι μου πήραν μικρό.

Κι έρχεται μια γάτακαι τρώει το ποντίκι
μα έχω κι άλλα πολλά να σας πω.

Στη γιορτή της αυγής, με δυο δεκάρες
ένα ποντίκι μου πήραν μικρό
Κι έρχεται ένας σκύλοςδαγκώνει τη γάτα
που 'φαγε το ποντίκι
μα έχω κι άλλα πολλά να σας πω.

Στη γιορτή της αυγής, με δυο δεκάρες
ένα ποντίκι μου πήραν μικρό
Και ήρθε ένα μπαστούνι
και χτύπησε το σκύλοπου δάγκωσε τη γάτα
που 'φαγε το ποντίκι
μα έχω κι άλλα πολλά να σας πω.

Στη γιορτή της αυγής, με δυο δεκάρες
ένα ποντίκι μου πήραν μικρό
Κι έρχεται μια φλόγα
καίει το μπαστούνι
που χτύπησε το σκύλο
που δάγκωσε τη γάτα
που 'φαγε το ποντίκι
μα έχω κι άλλα πολλά να σας πω.

Στη γιορτή της αυγής, με δυο δεκάρες
ένα ποντίκι μου πήραν μικρό
Και το νερό κυλάει
και σβήνει τη φλόγα
που έκαψε το μπαστούνι
που χτύπησε το σκύλο
που δάγκωσε τη γάτα
που έφαγε το ποντίκι
μα έχω κι άλλα πολλά να σας πω.

Στη γιορτή της αυγής, με δυο δεκάρες
ένα ποντίκι μου πήραν μικρό
Και ήρθε ένας ταύρος
και το νερό το ήπιε
που έσβησε τη φλόγα
που 'καψε το μπαστούνι
που χτύπησε το σκύλο
που δάγκωσε τη γάτα
που 'φαγε το ποντίκι
μα έχω κι άλλα πολλά να σας πω.

Στη γιορτή της αυγής, με δυο δεκάρες
ένα ποντίκι μου πήραν μικρό
Κι έρχεται ο χασάπηςσφάζει τον ταύρο
που το νερό το ήπιε
που έσβησε τη φλόγα
που 'καψε το μπαστούνι
που χτύπησε το σκύλο
που δάγκωσε τη γάτα
που 'φαγε το ποντίκι
μα έχω κι άλλα πολλά να σας πω.

Και άγγελος θανάτου
παίρνει το χασάπη
που έσφαξε τον ταύρο
που το νερό το ήπιε
που έσβησε τη φλόγα
που 'καψε το μπαστούνι
που χτύπησε το σκύλοπου δάγκωσε τη γάτα
που 'φαγε το ποντίκι
μα έχω κάτι ακόμα να πω.

Στη γιορτή της αυγής, με δυο δεκάρες
ένα ποντίκι μου πήραν μικρό
Κι ο κύριος στο τέλος
το θάνατο ανασταίνει
που πήρε το χασάπη
που έσφαξε τον ταύρο
που το νερό το ήπιε
που έσβησε τη φλόγα
που έκαψε το μπαστούνι
που χτύπησε το σκύλο
που δάγκωσε τη γάτα
που έφαγε το ποντίκι
κι εγώ δεν έχω τι άλλο να πω.

Το παραμύθι που μου έλεγε η γιαγιά μου, το οποίο αν θυμάμαι καλά πρέπει να προέρχεται από κάποιο Δημοτικό τραγούδι, πήγαινε ως εξής:

Ντίλι-ντίλι-ντίλι,
ντίλι το καντήλι
που έφεγγε και κένταγε
η κόρη το μαντίλι,
ντίλι-ντίλι-ντίλι.
 
Ήρθε ο ποντικός,
πήρε το φιτίλι
μέσ’ από το καντήλι
που έφεγγε και κένταγε
η κόρη το μαντίλι,
ντίλι-ντίλι-ντίλι.
 
Ήρθε και η γάτα,
έφαγε τον ποντικό
που πήρε το φιτίλι
μέσ’ από το καντήλι
που έφεγγε και κένταγε
η κόρη το μαντίλι,
ντίλι-ντίλι-ντίλι.
 
Ήρθε και ο σκύλος
κι έπνιξε τη γάτα
που έφαγε τον ποντικό
που πήρε το φιτίλι
μέσ’ από το καντήλι
που έφεγγε και κένταγε
η κόρη το μαντίλι,
ντίλι-ντίλι-ντίλι.
 
Ήρθε και το ξύλο
και σκότωσε το σκύλο
που έπνιξε τη γάτα
που έφαγε τον ποντικό
που πήρε το φιτίλι
μέσ’ από το καντήλι
που έφεγγε και κένταγε
η κόρη το μαντίλι,
ντίλι-ντίλι-ντίλι.
 
Ήρθε κι η φωτιά
κι έκαψε το ξύλο
που σκότωσε το σκύλο
που έπνιξε τη γάτα
που έφαγε τον ποντικό
που πήρε το φιτίλι
μέσ’ από το καντήλι
που έφεγγε και κένταγε
η κόρη το μαντίλι,
ντίλι-ντίλι-ντίλι.
 
Ήρθε και το ποτάμι
κι έσβησε τη φωτιά
που έκαψε το ξύλο
που σκότωσε το σκύλο
που έπνιξε τη γάτα
που έφαγε τον ποντικό
που πήρε το φιτίλι
μέσ’ από το καντήλι
που έφεγγε και κένταγε
η κόρη το μαντίλι,
ντίλι-ντίλι-ντίλι.
 
Ήρθε και το βόδι,
ρούφηξε το ποτάμι
που ’σβησε τη φωτιά
που έκαψε το ξύλο
που σκότωσε το σκύλο
που έπνιξε τη γάτα
που έφαγε τον ποντικό
που πήρε το φιτίλι
μέσ’ από το καντήλι
που έφεγγε και κένταγε
η κόρη το μαντίλι,
ντίλι-ντίλι-ντίλι.
 
Ήρθε και ο λύκος
κι έφαγε το βόδι
που ρούφηξε το ποτάμι
που ’σβησε τη φωτιά
που έκαψε το ξύλο
που σκότωσε το σκύλο
που έπνιξε τη γάτα
που έφαγε τον ποντικό
που πήρε το φιτίλι
μέσ’ από το καντήλι
που έφεγγε και κένταγε
η κόρη το μαντίλι,
ντίλι-ντίλι-ντίλι.
 
Νά τος και ο κυνηγός
και σκότωσε το λύκο
που έφαγε το βόδι
που ρούφηξε το ποτάμι
που ’σβησε τη φωτιά
που έκαψε το ξύλο
που σκότωσε το σκύλο
που έπνιξε τη γάτα
που έφαγε τον ποντικό
που πήρε το φιτίλι
μέσ’ από το καντήλι
που έφεγγε και κένταγε
η κόρη το μαντίλι,
ντίλι-ντίλι-ντίλι.
 
Ντίλι-ντίλι-ντίλι,
ντίλι το καντήλι
που έφεγγε και κένταγε
η κόρη το μαντίλι,
ντίλι-ντίλι-ντίλι.

Ήταν ένα απ' τα αγαπημένα μου! Μια απ' τις ιστορίες που της ζητούσα συνέχεια να μου λέει...