Ωρα ενάτη βραδυνή... ημέρα Πέμπτη? Θα σας γελάσω... δεν εχει σημασία...

Το σκηνικό της ιστορίας μας τοποθετείται στον παράδρομο της οδού Ακαδημίας, λίγα μέτρα πιο πέρα από την αφετηρία του περιφημου 222...

Ακουμπισμένοι δίπλα από το παγκάκι, περιμένουν υπομονετικά... ο ένας δηλαδή περιμένει και δεν τον χωράει ο τόπος, καθώς ο δεύτερος έχει έρθει μέχρι εκεί για το περίφημο support... για ευκολία, θα ονομάσουμε τον πρώτο Α και τον δευτερο Β.

(Ε, μην τους πω πάλι Μπόμπο και Τοτό! Θα ειναι εντελώς γελοίο!) :-)

Ας γυρίσουμε ομως λιγο τον χρόνο πιο πισω... πιο συγκεκριμένα, 24 ωρες πριν.

Οι Α και Β (οχι Βασιλόπουλος!) βρίσκονται για καφεδάκι για να πουν τα νέα τους. Πρωτοετείς στις σχολές τους, κολλητοί απο απομνημονεύτων χρόνων, είχαν καιρό να τα πουν, καθώς ο Α είχε περάσει στηνν επαρχία. Οι εξετάσεις του πρώτου εξαμήνου εχουν μόλις τελειώσει, και ο Α ανέβηκε Αθήνα... ευκαιρία για τα εξιστορήσει τα συγκλονιστικά νέα!

Α: Μεγάλε άστα, στο καρναβάλι της Πατρας ερωτεύτηκα!

Β: Ελα ρε, τι εγινε? Πες τα ολα! (Σε αυτό το σημείο ο Β νιώθει μια μικρή ζήλια,καθώς εκείνος έχασε το καρναβάλι λόγω εξεταστικής! Ας οψεται η Φυσική Ι!)

Α:.........

(Για να μην τα πολυλογούμε...καταλαβαίνετε τι εννοώ: Γνωρισε μια κοπέλα και βγήκε από το συμπαθές κλαμπ των ελευθερων-εργένηδων!)

Α: Και θα βρεθούμε και αυριο εδω στην Αθηνα,μονο που αρχικά θα βγούμε και με καποια ατομα με την παρεα της και δεν γνωρίζω κανένα! Δεν ερχεσαι και εσύ για συμπαράσταση?

Β: Ρε παπάρα,εγώ τι να κάνω να έρθω? Να σας κρατάω το φανάρι????

Α: Ελά ρε, σιγα, τι φανάρι, ελα να με σώσεις γιατί θα κοψω φλέβες απο την βαρεμάρα!

Για να μην τα πολυλογούμε, ο Β πείθεται... στο κατω κατω της γραφής, για κατι τετοια ειναι οι φίλοι... δεν βαριέσαι, σκέφτεται, μια βραδιά ειναι και θα περάσει!

Επιστρέφουμε στο σκηνικό της οδού Ακαδημίας... έχει πέσει στησιμο 20 λεπτών, και ο Β εχει αρχίσει να πειράζει τον Α:

Β: Ρε συ, μπας και το μετανιωσε η κοπέλα?

Α: Τι εννοείς?

Β: Ε λέω, μήπως σε ειδε στο φως και άλλαξε γνώμη.... (χα-χα-χα)

Α: %&^%&$*^()(&*)((*)^()*%^

(Δεν μεταφέρουμε αυτολεξί την απάντηση, γιατί θα μας φάει η λογοκρισία!)

Εκείνη τη στιγμή ο Α την βλέπει να ερχεται από μακριά,μαζί με κάμποσα ατομα... 3 κοπέλες και 3 αγορια συνολικά...

Α: Να την! Αυτη ειναι (περιγραφει)

Β: Χμ... καλή φαίνεται... εγκρινω!

Α: Αντε που παραπονιουσουν κιόλας! Αλλες 2 ερχονται!

Ο Β κάθεται και παρατηρεί τις 2 αλλες 2 κοπέλες που πλησιαζουν σιγά σιγά. Δεν εχει και πολύ φως, και δυσκολεύεται να διακρίνει λεπτομέρειες... πάντως με μια πρωτη ματιά, η μια εχει ηδη απορριφθεί, ενώ και η δεύτερη δεν νομίζει πως ειναι κατι το συγκλονιστικό... "Δεν βαριεσαι", σκέφτεται, "οϋτως η άλλως υπάρχουν και αλλοι 3 εδώ, μπορεί να ειναι και ολοι ζευγάρια, σιγά μην κατσουμε να σκάσουμε"...

Επιτέλους έφτασαν. Συστύνεται πρώτος ο Α (έ,ειχε και προτεραιότητα!) και εν συνεχεία αρχίζουν οι συστάσεις μεταξύ των υπολοίπων... ο Β χαιρετιέται πρώτα με τα αγόρια,μετά  με την πρώτη κοπέλα και μετα....

Μετά τι? Ουτε ο ιδιος μπορεσε να το καταλάβει εκείνη τη στιγμη! Την στιγμή που τα μάτια του συναντησαν τα μάτια της δευτερης κοπέλας, ξαφνικά σαν ο χρόνος να σταμάτησε! Τα βλέμματα τους, σαν να αποχτησαν ξαφνικά δική τους βούληση, ξεπετάχτηκαν σαν φλόγες, ζύγωσαν μεταξύ τους, παρατήρησαν το ενα το αλλο και αποφάσισαν αυτομάτως να πιαστούν χέρι χερι και να προχωρησουν μπροστά, αδιαφορώντας για το τι έκαναν οι υπόλοιποι... ουτε ο Β,ουτε η κοπελα βέβαια καταλαβαν τίποτα... θα το μαθαιναν λίγες ωρες αργότερα...

Αλλά αυτό ειναι μια αλλη ιστορία...

(Συνεχίζεται...)