Υπάρχει κανείς που να μην έχει δει έστω και μία φορά τους ήρωες της Disney ή της Warner, τον Bugs Bunny δηλαδή και την παρέα του, και να μην τους θυμάται ή να μην τους έχει λατρέψει; Υπάρχει κοριτσάκι που τη δεκαετία του '80 δεν περίμενε με αγωνία το επόμενο επισόδειο ή τεύχος της Κάντυ Κάντυ; Υπάρχει κάποιος που να μη θυμάται το "ουράνιο τόξο" (υπάρχει ακόμα για όσους δεν το ξέρουν) ή το "κουτί με τα παραμύθια" (φα δίεση ο Φιόγκος, ο Ρούχλας είναι λα κι ο Σεμπάστιανος διηγείται στη γραμμη του σι και στο μι τραγουδάει παραμύθα η Μελιά) με την Παρασκευούλα;  

Τουλάχιστον σε δύο από τις ερωτήσεις η απάντηση είναι "φυσικά και θυμάμαι" και αρχίζει μια τεράστια συζήτηση με αναμνήσεις και ξεχασμένα cartoons και παιδικά προγράμματα!! Όλοι είναι ενθουσιασμένοι! Και φτάνει η συζήτηση στο κρίσιμο σημείο: Τί βλέπουν τα παιδιά σήμερα;

 Όλοι καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα... Τα περισσότερα κινούμενα σχέδια σήμερα έχουν για ήρωες πολλές φορές τερατόμορφα πλάσματα και το περιεχόμενό τους κατά κύριο λόγο είναι βίαιο και έχει να κάνει με μαγία. Το ίδιο και κάποιες παιδικές σειρές. Φυσικά, δεν τα ισοπεδώνουμε όλα. Υπάρχουν και φωτεινές εξαιρέσεις, αλλά τι είναι αυτό που συνήθως προτιμούν τα παιδία; Δυστυχώς οι αρχές του marketing (το σεξ και η βία πουλάνε) έχουν περάσει και στις παιδικές εκπομπές. Όλα ισοπεδώνονται για το κέρδος.

Και να μάθαιναν και τίποτα στα παιδιά καλό θα ήταν. Τα λίγα που έχουμε παρακολουθήσει εγώ και φίλοι μου, μας δίνουν την εντύπωση ότι διδάσκουν τη βία, το μίσος και την εκδίκηση. Άλλες πάλι φορές δίνουν την αίσθηση, λόγω της μαζικής παραγωγής ταινιών, βιβλίων, σειρών και κινουμένων σχεδίων με τέτοια θεματολογία,   ότι γίνεται μια προσπάθεια πλήσης εγκεφάλου και μύησης στον αποκρυφισμό, λες και αντί να πηγαίνουμε μπροστά πάμε πίσω ιστορικά... Ακούγονται υπερβολικά όλα αυτά το ξέρω. Γιατί, όμως, τα πιο αθώα ίσως παιδικά προγράμματα όπως τα "Στρουμφάκια" και τον "Μπομπ το σφουγκαράκι" τα πολεμάνε με δικαιολογίες του τύπου κουμουνιστικές θεωρίες ή ομοφυλοφιλία (υπάρχει και αντίστοιχο θέμα στο φόρουμ).

Εμείς νομίζω, μέσα από τα Μίκευ Μάους και τον Ποπάυ γελάγαμε, διασκεδάζαμε, αλλά μαθαίναμε από την αξία της φιλίας μέχρι το πως μπορεί να μας βοηθήσει η υγιεινή διατροφή. Από τον Καραγκιόζη και - ναι μη σας φαίνεται περίεργο - μαθαίναμε την παράδοση μας και λίγο από ιστορία. Και πολλά πολλά άλλα!

Τι βλέπουν, αλήθεια, σήμερα τα παιδιά;