Κάθομαι μόνη ξανά και σκέφτομαι

Τις ωραίες στιγμές που είχαμε

 Εμείς οι δυο.

Πάνε τώρα χρόνια

Που ξεθώριασαν σαν μια φτηνή κολώνια. 

Στο ίδιο σπίτι και χαθήκαμε

Προχωράμε μαζί μα στην διαδρομή

Κάπου ξεχαστήκαμε. 

Κι αν αυτό συνεχιστεί

Για πολύ ακόμα

Θα ξεχάσουμε πως εσύ και ‘γω

Κάποτε γίναμε ένα. 

Και έτσι θα τελειώσει αυτή η ιστορία

Που αγάπης λέγαν ήτανε

Μα καταλήγει ,

σε μια απλή διαδικασία.