Τη γαλήνη που ψάχνω για να βρώ
τη μουσική που θέλω, να ξεχνώ
όλα αυτά που πίστευα να δώ
μια μέρα, μια νύχτα, ένα λεπτό.

Τα έχω χάσει
τα' χω ξεχάσει
Δε τα θυμάμαι
μόνος κοιμάμαι

Τη στιγμή που σ' είχα' δώ κοντά μου
τη χαρά που γέμισε η καρδιά μου
στη σκιά φεύγαν τα όνειρά μου
Δε τα ελέγχω, δεν είν' δικά μου

Κι αν τα χάσω
κι αν τα ξεχάσω
Δε θα θυμάμαι
Δε θα κοιμάμαι
Θα είμαι μόνος
εγώ κι ο δρόμος
Μέσα στα δέντρα
Μέσα στη σέντρα
Και στην εικόνα
τη δικιά σου
που είχες πάντα
εμένα στη καρδιά σου

Κι όλα αυτά που ήθελες και είχες
πού τα μάζεψες, για λέγε, πού τα βρήκες
Ήταν όνειρα ενός παλικαριού
ή οι θυσίες (του μπαμπά) για το μέλλον του παιδιού

Τα' χεις ξεχάσει
Δε σου θυμίζουν
τι έχεις χάσει
απ' τη τιμή σου
έχεις ξεράσει
όλα τα χρόνια
και τα' χεις χάσει
ΜΕΣ ΣΤΟΝ ΑΙΩΝΑ.

28/8/2000 ( ένα φεγγάρι γέμισε ... ν΄αδειάσεις τη  ψυχή σου)