Αυτό το Σαββατοκυρίακο... είχε λίγο απ'όλα..

την παρασκευή, μετά από γενέθλια πήγαμε και παρακολουθήσαμε την συναυλία του Παπακωνσταντίνου, τα τελευταία του τραγούδια βασικά.. η όλη ιδέα για τις συνεντέυξεις απέτυχε αλλά τουλάχιστον παρακολουθήσαμε λίγο..

το Σάββατο ήσυχο, η πόλη σχεδόν άδεια το βράδυ, φαντάζομαι ήταν όλοι παραλιακά.. πήγαμε σε ένα καφέ-μπαράκι που ήταν πολύ ωραίο χώρο άλλά χάλια εξυπηρέτηση.. λίγο πριν έγινε κάτι που με πείραξε πολύ, με έκανε να σκεφτώ κάποια πράγματα.. αν και δεν ήταν κάτι που έγινε εσκεμμένα.. δεν νομίζω καν το άτομο αυτό να κατάλαβε πόσο σημαντικό ήταν.. μήπως το μεγαλοποιώ εγώ..; τελοσπάντων, το σημαντικό είναι ότι τώρα τέλειωσε..

Κυριακή: Μαύρη μέρα στην ιστορία της Κύπρου.. από την άλλη ήταν τα γενέθλια την μητέρας μου.. την μέρα που έγινε το πραξικόπημα έκλεινε δέκα χρονών.. πήγαμε σε ένα ταβερνάκι παραλιακά, κάτσαμε για φαι και μετά πήγαμε για κολύμπι.. η κίνηση στην επιστροφή χάλια.. αλλά ήταν ωραία..

 τέλος χτες ήταν τα γενέθλια της "μικρής αδελφής" μου, όχι εξ αίματος αλλά εξ αγάπης.. είναι ένα από τα πιο γλυκά άτομα που ξέρω και μόλις έγινε 18 χρονών.. έδωσα μια υπόσχεση να την προσέχω και όμως είναι φορές που νιώθω ότι περισσότερο στηρίζομαι εγώ πάνω της..

έχει λίγο καιρό βλέπω τον πλανήτη να μας στέλνει σήμα κινδύνου.. εμείς όχι μόνο δεν βοηθούμε αλλά καταστρέφουμε περισσότερο.. ποιος είπε ότι το γεγονός ότι ο άνθρωπος έχει μυαλό και συναισθήματα είναι καλο;

Και κάτι που με έκανε να γελάσω..

Αυτά είναι αυτοκόλητα στο Ιαπωνικό Μετρό για την προτεραιότητα στα καθίσματα από τα αριστερά προς τα δεξιά:

1. Ατομο με χτυπημένο χέρι
2. Ατομο που κρατάει παιδί
3. Έγκυος γυναίκα
4. Ατομο με χτυπημένο πόδι
Για όσους σκέφτηκαν οτιδήποτε άλλο...

 Καλή συνέχεια..