Καλημέρα σας!

Νομίζω πως ηρθε η ωρα να αρχίσω τα εξιστορώ τις περιπέτειες του Ζέφυρου στην Αμοργό... ανοιγω λοιπόν το ημερολόγιο μου και αρχίζω!

Α) Tετάρτη, 25/7/2007

Πρωινό ξύπνημα στις 05.45. Με τα ματια ακομα βαριά απο τον υπνο, γίνεται ενας συντομος έλεγχος στις αποσκευες, ο οποίος βέβαια αποδεικνύεται άχρηστος, αφού μετέπειτα αποδεικνύεται οτι εχω ξεχασει να παρω αρκετά πράγματα! 6.40, ερχεται και με παραλαμβάνει το αυτοκινητο για να παμε στο Λαυριο, από οπου φεύγει το πλοίο μας, η Παναγιά Θαλασσινή, (ε, τι σκατά VIP ειμαι, εχουμε και τον προσωπικο μας οδηγό! ;-) )

Κατα τις 7.30, βρισκομαστε στο λιμάνι του Λαυρίου. Επιβιβαζόμαστε στο πλοίο μας, και εκεί μας περιμένει η πρώτη εκπληξη: ο κλιματισμός στο χωρο των καπνιστών οπου ειχαμε κλεισει εισητηρια δουλεύει στο φουλ! Με ενα θερμομετρο που ειχε μια παρέα δίπλα μας, καταγράφεται η απίστευτη θερμοκρασία των 17 βαθμών κελσίου! Ετσι, το ταξιδι ξεκινά οχι σαν καλοκαιρινή απόδραση, αλλά θυμίζει περισσότερο εκδρομή στις ’λπεις. Μετά απο λίγο κάνανε την εμφάνιση τους και κάτι πιγκουίνοι, οποτε πηραμε την απόφαση να αλλάξουμε θέσεις και να παμε κάπου πιο ζεστά! Έτσι, γλυτώσαμε τα κρυοπαγήματα! ;-)

Το πλοίο φτάνει στα Κατάπολα της Αμοργού στις 12.50, ακριβώς όπως προέβλεπε το πρόγραμμα. Αποβιβαζόμαστε, και πάμε τα πάρουμε ενα ταξί για να μας μεταφέρει στην Αιγιάλη, οπου ειχαμε κλείσει δωμάτιο. Εκεί λοιπόν, γνωρίζουμε τον κ. Γιάννη, με το ταξί του που το ειχε ονομάσει Midnight Express (ελληνιστί, Εξπρές του Μεσονυχτίου!). Ο κυρ Γιάννης, ένας απίστευτος τύπος, ο οποίος οδηγούσε σαν Σουμάχερ στον γεμάτο γκρεμούς δρόμο που συνδέει τα Καταπολα με την Αιγιάλη! Σε όλη τη διαδρομή δεν εβαλε γλώσσα μέσα του, αναλύοντας ολα τα θέματα του κόσμου! Ειδικά όταν αποδειχτήκαμε πατριωτες (ηταν από Βύρωνα - ο μοναδικός μη ντόπιος ταξιτζής στο νησί), εκεί εδωσε ρέστα. Ο ειρμός των σκέψεων του έδειχνε πως σχεδόν σίγουρα ειχε αρχίσει να κοπανάει ρακές απο νωρίς. Δεν ξέρω εάν εχετε δει την ταινία "Το Ταξί", αλλά σίγουρα κάτι τετοιο θυμιζε. Ειδικά με την ατάκα του "μην φοβάστε, εγω βάλει καινούργια λάστιχα", την ωρα που εστριβε με φόρα στις κλειστές στροφές της διαδρομής! Για οποιον ενδιαφέρεται, εχω κρατήσει την κάρτα του, για μια ανεπανάληπτη οδηγική εμπειρία! ;-)

Με τα πολλά, φτάνουμε στην Αιγιαλη. Εκεί βρίσκουμε τον σπιτονοικοκύρη μας, τον κύριο Νίκο! Φοβερός τύπος ο κύριο Νικος, μουσικός στο επάγγελμα (πιανίστας, α ρε αθάνατο ΜusicΗeaven!) o οποίος μας οδήγησε στο δωμάτιο μας. Πάω να του πω να πληρώσουμε - όπως γίνεται συνηθως - μου λέει χαλάρωσε, δεν βιαζόμαστε. Ούτε ταυτότητα μου κράτησε, ούτε τίποτα - μες στη χαλαρότητα ο κυρ Νικος, μας έκανε απο την αρχή να νιώσουμε λες και είμασταν στο σπίτι μας.

Πετάμε τα πράγματα στο δωμάτιο, και κατεβαίνουμε για μπάνιο στην παραλία της Αιγιαλης, η οποία ειναι και η μεγαλύτερη του νησιου. Μετά απο το σχετικο πλατσούρισμα στην (πολύ καλή) θάλασσα, ακολουθεί η ωρα του φαγητού: Για πρώτη μέρα, επιλέγεται μια ταβέρνα πάνω στην παραλία με το ονομα "Στέκι", την οποία την είχε ενας κρητικός. Όλη την ωρα στα ηχεία, έπαιζε παραδοσιακά Κρητικά τραγούδια, μια εμπειρία αρκετά διασκεδαστική! Στο τέλος του φαγητού, ηρθαμε και για πρώτη φορά σε επαφή με την περίφημη ψημένη αμοργιανή ρακή, η οποια έμελε να μας συντροφεύσει σε όλες τις μέρες που ακολούθησαν στο νησί! Α!, να μην ξεχασω να αναφέρω το παραδοσιακό "πατατάτο", κατσικάκι αμοργιανό μαγειρεμένο με χορτα και μυρωδικά - δοκιμάστε το!

Επιστροφή αργα το απογευμα στο δωμάτιο, η σχετική χαλάρωση και ξεκούραση (λέμε τώρα) και το βραδάκι εκ νέου έξοδος, προς εξερεύνηση της Αιγιαλης. Μετά απο τις σχετικές περιπλανήσεις, καταλήγουμε στο μπαράκι "Αμμος", όπου όπως το λέει και το ονομα του, βρισκεται πάνω στην αμμουδιά. Δοκιμάζουμε το ομώνυμο κοκτέιλ "Αμμος" (πολύ καλό, το συστήνω ανεπιφύλακτα!) και συνεχίζουμε με ψημένες ρακές. Το μπαράκι πολύ συμπαθητικό, ωραία μουσικούλα αλλά δίχως πάρα πολύ κόσμο! Επίσης, εκέινο το βράδυ, νιώσαμε και την πρώτη επίθεση απο τα Αμοργιανά κουνούπια, τα οποία αποδείκτηκαν ιδιαίτερα αιμοβόρα! Μην ξεχάσετε να πάρετε αντικουνουπικά μαζί σας! :-)

Τοπικά Αθλητικά Νέα : Γλάρος - Βραδυποδας: 3-2. Η ομάδα του Γλάρου πήρε απο νωρίς κεφάλι στο σκορ, και δεν αφησε σε καμία στιγμή να απειληθεί απο την ομάδα του Βραδύποδα, καθώς αυτός κατάφερε να μειώσει στο σκορ μόλις στο 90ο λεπτό. Οι φίλαθλοι πάντως που παρακολούθησαν το ματς δήλωσαν απόλυτα ευχαριστημένοι απο τις προσπάθειες των δύο ομάδων.

Με αυτά και αυτά, κάπου εδώ τελειώσει η πρώτη (χαλαρή μας) μέρα στον πανέμορφο νησί... σας κερνάω γλυκάκι και 2 ψημένες ρακές (φωτο), και θα άκολουθήσει συντομα η συνέχεια...

(συνεχίζεται...)